moe, eenzaam, bang
waar is die vriendschap waar ik zo naar verlang.
ligt het aan my, ben ik raar?
is het myn kleding is het myn haar.
zyn het de dingen die ik zeg
is het de manier waarop ik overleg
ik sta altijd klaar voor de mensen om my heen
tog krijg ik verwijtende bikken en doen se gemeen
savonds lig ik te huilen
me onder de dekens te verschuilen
niemand die me dan ziet
me kan confronteren met myn vedriet
tranen rollen over myn wange
probeer ze met myn handen te vangen
zelfs myn eigen tranen lyken me te ontglippen
als ik in myn bed zit te sippen
het leven is anders dan ik had gedacht
veel minder leuk dan ik had verwacht