gedichtje
Twee jaar lang op straat moeten leven,
S,nachts onder een dekentje liggen beven.
Niet weten hoe het op te lossen,
slapen in parken bij scholen en in bossen.
Geen reden hebben om op te staan,
niet weten waar heen te gaan.
Eindelijk weer de goede weg in geslagen,
maar nog steeds blijven zitten met veel vragen.
Elke keer een kleine stap vooruit,
uit de problemen kom ik langzaam wel uit.
Ook al heb ik nog een lange weg te gaan,
Ik weet dat ik vrienden achter me heb staan.
De mooie tijden gaan nu eindelijk aanbreken,
Op het leven op straat ben ik wel uit gekeken.
Als alle problemen opgelost zijn,
zal ik verlost zijn van die pijn.
exhomeless, man, 46 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende