gedichtje op een moeilijk moment

ik moest huilen, zo hard.
toen ik mijn moeder vertelde dat ik niet goed at.
zo moeilijk dat het was,
en zei ik had het al verwacht...

Ik moest huilen, zo hard,
toen keek ik in de spiegel.
Ik zag een meisje dat altijd lacht,
alleen ik miste haar lach dit keer,
de lach stond niet op haar gezicht.
De bruine krullen die zo vrolijk springen,
ze zaten in een knotje op haar hoofd.
De bruine ogen die altijd glinsteren,
die bruine pretoogjes altijd vrolijk,
ze stonden vol met tranen.
Dat vrolijke gezichtje met een leuke blos,
die leuke rode kleine blosjes op der wangen.
Ze veranderen in rode vlekken,
rode vlekken van het huilen.

Ik besefte me hoe lelijk je bent als je huilt,
en hoe prachtig je bent als je lacht.
verberg je lach niet, je bent mooi verliefd

27 mei 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van ItsJustMe1
ItsJustMe1, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende