Laat me huilen op je schouder, even verwerken al die pijn. Soms word het me teveel, kan niet eeuwig sterk zijn.
Laat me even leunen, sla je armen om me heen. Ik heb je nu nodig, kan het even niet alleen.
Druk me stevig tegen je aan. Troost me, steun me. In jou armen, zal het beter met me gaan.
Ik heb hem niet zelf geschreven! Ik vond hem in één van deze dagboeken op MD en ik vond hem heel erg mooi, Hij is namelijk ook heel toepasselijk bij mij.