Geen gelovige opvoeding voor mijn kinderen
Toevallig had ik er met E. gisteravond al een gesprek over, en vanavond weer met mijn ouders en zusje.
Het onderwerp: als ik getrouwd zou zijn met een gelovige man, zouden mijn kinderen dan gelovig worden opgevoed.
Mijn antwoord: Nee
Ik wil niet dat ze elke zondag verplicht naar de kerk moeten. In aanraking komen met een geloof is goed vind ik. Zo ben ik zelf ook opgevoed. De bijbel wel wel eens voorgelezen (kinderbijbel dan dus) en ik wist dat er mensen waren (veeeel mensen) die geloven in god en jezus. Ik daarentegen vond de verhalen prachtig, was wel geinteresseerd in het geloof maar meer uit nieuwschierigheid. Zo ging ik een keertje mee met een vriendinnetje naar haar kerk. En ben ik twee zomers geleden in Taizé geweest wat toch wel indruk heeft gemaakt. Zo'n grote gemeenschap in een kerk.
Maar mijn eigen kinderen van jongs af aan 'indoctrineren' met geloof. Nee. Ze mogen natuurlijk vragen of ze een keertje 'mee mogen met papa naar de kerk' en zo zelf het geloof ontdekken. Maar die vrijheid wil ik wel op deze manier en niet andersom (dat ze dus later besluiten niet meer naar de kerk te gaan). Mijn gevoel zegt dat het beter is later te kiezen voor de kerk, dan de kerk erbij te krijgen en hem later af te zweren. Ongetwijfeld zijn er massa's mensen die mij nu gestoord vinden en een fanatieke "tegen het geloof strijdende" feminist (aangezien de kinderen mijn levensweg volgen ipv die van mijn toekomstige man). Maar zo zie ik het. En zo prettig heb ik het altijd in mijn jeugd ervaren.
Wat overigens wel een leuke ontdekking was. Zowel mijn zusje als ik hebben "geexperimenteerd" met bidden tot god. In bed, voor het slapen, zeiden we zacht een gebedje op voor het een of ander met het afgekeken van opa en oma "amen" erachteraan. Kennelijk heeft onze opvoeding dezelfde invloed gehad
Ik ben dus niet gelovig. Wat jullie vast wel hebben begrepen ondertussen. Ik heb alle respect voor mensen die wel geloven, op voorwaarde dat ze er vrij uit over willen praten (lees: mijn discussie over waarom god dan wel of niet zou bestaan aan willen gaan) en mij NIET proberen te bekeren. Geinteresseerd ben ik wel, en ik ben ook echt iemand van de discussies en gesprekken. Iemand moet hier wel open voor (kunnen) staan.
Conclusie: ik krijg nog wat issues mee te dealen als ik later een gelovige man trouw
Lonk, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende