Geen god, geen geesten

Opgroeiende in een ongelovig en nuchtere familie kwam ik terecht op een openbare basisschool.
Hier kreeg ik rond groep 6 ergens godsdienst, wat ik met enorm veel plezier en enthousiasme volgde. Hier leerde ik de basis van de grote godsdiensten en levensovertuigingen. Hier mocht ik dan ook van huis uit zelf mijn eigen visie over hebben/ontwikkelen.
Toen ik eenmaal een paar jaar op de middelbare school zat begon ik mij meer bezig te houden met het "onzichtbare'.
Is er iets na de dood? Bestaat er een god? Duivels? Engelen? Geesten? Wat was hier allemaal van waar en wat niet?

Vanaf mijn 15/16e was ik er dan ook heilig van overtuigd dat zoiets als geesten bestond, maar van zoiets als een god was ik nog niet zeker.
Om deze geesten e.d. te ontdekken deed ik dan ook aan het glaasje-draaien en met een Ouija bord probeerde ik dan ook met ze te praten. Heel spannend allemaal, maar ergens begon mijn overtuiging toch echt af te zwakken, oftewel ik ging logischer nadenken.

Rond mijn 18e leek het alsof mijn zichtveld helderder werd en kwam ik tot een andere conclusie.
Het bestaan van zoiets als geesten was opeens helemaal niet meer logisch. Toen ik er ook niet meer mee bezig was viel het mij op dat alles wat ik eerst als bewijs zag allemaal te verklaren was. Krakende houten vloeren, verschil in de temperatuur van de lucht en de schimmen in het donker e,d, waren opeens niet mysterieus meer, maar volkomen logisch.

Zo kwam ik na nog jaren zelf dingen onderzocht te hebben en vooral logisch na te denken ( dat moeten echt meer mensen gaan doen) tot de overtuiging die ik nu heb.

Er is/zijn geen god, geesten, ziel, karma, engelen, demonen en dood is dood.
05 nov 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van undertaker
undertaker, man, 123 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende