geen therapie meer...

afgelopen maandag was na 3,5 jaar mijn laatste therapie gesprek. heb er dubbele gevoelens over, maar zoals het nu met me gaat gaat het goed en mis ik het niet heel erg. tegen de tijd dat er weer grote veranderingen plaatsvinden moet ik maar meer met de mensen om me heen gaan praten... meer dan dat ik al doe. toen ik naar buiten liep voelde het alsof me schouders breder waren. ik denk dat het hetzelfde voelt als na een tijdje uit de gevangenis komen. het verlaten van een plek waar je als alles goed verloopt nooit meer binnen gaat komen. alleen als ik uit de gevangenis zou komen zou ik worden opgewacht door mensen, en nu liep ik alleen (maar wel met mezelf!) naar de bus.