*Geen Tijd*

Ik lag heerlyk op tijd in mijn bedje. Geschiedenis lerend met het voornemen in slaap te vallen en alles achter te laten Wekker gezet op half8! haha goede grap.
Dacht mijn biologische klok dus ook.
Ik kan niet slapen.

Het begon mooi...ik doezelde in maar toen plots kwam ik aan t na denken. Waarover weet ik niet precies.
Het volgende wat ik me nog kan herrineren was:
dat mijn hele leven voorbij vloog.
Van Sterre4 tot Sterretje 10 tot paps prinsessje en tot mama's grootste nachtmerrie
En dus ik kon niet meer slapen.

Iets zit mij dwars.
En dit moment, dit gevoel, deze gedachten, komen vaker voor. Ik voel me er niet goed bij.
Vandaar dat ik hier met een glaasje rode wijn zit en mijn verhaal doe.
Wie weet lucht het op als ik het onder ogen zie. Als ik het teruglees. Als ik het begrijp of als ik het gewoon simpel weg alleen maar klakkeloos, zonder enige nadenkingsvermogen, in type.

Ik luister naar Kate Winslet met What if.
Schenk nog een glaasje erbij.

Geen volle glazen hoor hahaha

Meestal tot de helft in die whisky glazen...dikke prima ha!
Maargoed.
Ik ga nu niet bij de tekst"''what if had never...blabla'' nadenken.
Bullshitttt

'Cause we will never know

Ik ben opgegroeit als klein blond Sterretje met krullen. Uiteraard heet ik anders maar Sterre is mijn bijnaam. Oma noemt mij zo. Ik ben haar eerste kleindochter die had ze gevraagt aan een ster die helder aan de hemel scheen na velen kleinzoons. haha
En Sterre klonk zo lief. Ik leek volgens mijn moeder ook op een sterretje met blonde krulletjes(en waarschijnlijk een 5puntig hoofd??) Volgens paps was ik een Ster. De grootste.
Ik was overal goed in.
Mooi zijn, dansen, praten, stoer doen, turnen, dammen en leren.
Ik had de grootste mond en sliep bijna altijd eventjes na het verhaaltje en kroop daarna bij mijn ouders.
Dit tot serieus zes jaar haha. Daarna kwamen de broederssssss. Aandacht over....haha maar niet erg.
Want ik houd heel veel van ze. Het meest. Ik zie heel veel terug in hen wat eigenlijk van mij was.
Ik voel me verantwoordelijk. Ik voel me een zus en gelukkig maar want dat ben ik ook.
Mijn gevoel tegenover hen is erg duidelijk: ze zijn stront eigenwijs. Maar ze lijken op mij. Daarom zullen zij nooit te kort komen. Werkstukken hebben gemaakt. Eten maak ik voor ze. Kroel geef ik zomaar. Breng ze overal heen. Bemoei tot op zekere hoogte met vrienden en vijanden
Ik ben de zus van hen en dat mogen ze weten.
Ik was, ben en word een echte zus.
Mijn ouders daarentegen....hebben in mijn ogen veel dingen misgedaan.
Naja miss omdat ze neit beter weten maar ik heb ze er vaak genoeg op geattendeerd.
Voorbeeld: ze wilde voor de gein oorbellen bij ze inschieten... ik zei nog...nee dat past niet bij ons op school en daar krijgen ze spijt van het is een fase etc. Maar nee hoor mama beslist.
Of dat papa echt totaal miskleed naar school ging... i told ya...
mAar dat zijn de kleine dingen.
Vooral met de opvoeding bemoei ik me.
Mijn ouders zijn nu gescheiden en mijn vader kijkt nauwlijks naar ons om.
Hufter. klaar voor nu.
Mijn moeder doet veel maar niet alsof ze het leuk vind.
Ik houd ook heel veel van haar en ook van paps maar meer van mams uiteraard.
Maar ik ben alles wat zij ook gewild had. zeg maar en miss doet ze daarom zo onbewust dubieus.
Een keer zei ze ook: hee Ster wist je dat ik ook altijd krullen wilde, mama heeft donker stijl haar, vervolgens zei ze: ja want daar trek je het meest aandacht mee. Of he Ster ik had ook altijd zoveel vrijheid als jij willen hebben en dat sort things.
Ik houd ook veel van mijn moeder. Heel erg veel. Ga met haar shoppen. Still doing, praat over jongens over stommemeisjes...maar ben toch blij dat ik volgend jaar op kamers zit!!!

Laten we zeggen dat het de hoogste tijd is!!!

Zoals je merkt praat ik niet graag over mijn vader.
Simpelweg omdat ik niet zo goed weet wat hij met mij, mijn gezin, gedaan heeft.
Ik begrijp heel veel niet. Heb nog geen tijd gehad en geen gelegenheid om daarover goed na te denken en met iemand te praten.

Wie weet is er hier iemand met wie het klikt?! Krijg onwijs leuke ongevraagde reacties altijd, die ik toch echt wel waardeer.

In het dagelijks leven is het altijd alsof ik schreeuw maar niemand me hoort.
Ik kan het niet uitleggen. Ik ben het zo zat dat iedereen altijd al met vooroordelen klaar staat.
Ik duid hier op iets specifieks...uiterlijk.
Ik kan nu wel gaan zeggen dat ik spuuglelijk ben en onder de pukkels ofzo zit maar dan zou ik liegen.
Z'n gekregen modellen look heb ik.
Arrogant perfecte lijn en blond liefgezichtje. Barbie

Ben ik hier blij mee????

Ja. Anders zou ik helemaal niet geaccepteerd worden in de maatschappij!!!
DIT IS HOE IK ME VOEL. ONBEGREPEN EN GENEGEERD.
ik ben nu totaal eerlijk en het lucht op.

Doordat ik er zo uit zie kom ik ook terecht met rare vrienden.
Je weet wat ze zeggen uiterlijk brengt je bij elkaar en innerlijk houd je bij elkaar.

Daarom houd ik ook nooit vrienden. Ze zijn altijd tijdelijk.
Ik heb er wel een paar die al wat jaartjes meegaan maar die zie ik dan ook vrij weinig.

Ik voel me eenzaam en onbegrepen.
Het lijkt alsof ik nergens bij pas.
Ik altijd moeite moet doen en mezelf keer op keer moet bewijzen en laten zien.

In de eerste klas was ik volledig in mijn nopjes alles ging okee! top prima...niks aan het handje

In de 2e klas gingen mijn ouders scheiden omdatmijn vader een andere vriendin had.
Een vriendin van mijn moeder.
Ook werd ik verliefd op de allerliefste jongen van toen.
Ik ben door hem in z'n andere wereld terecht gekomen.
Weet nu achteraf niet precies of het bij mij paste...kennelijk wel want ik ben er verder meegegaan...
maar ik weet alleen dat ik onzettend gelukkig was!!!
Als je dit lees misschien lees je dit wel en voel je je aangesproken!!! Ik ben nooit meer zo gelukkig geweest.
Elke dag jaar in en bijna de 2e jaar ook uit haha.....

Toen bleef ik zitten kreeg ik pfeiffer en werd alles PARAAAAAAA
het ging uit hele vremde situatie thuis, begrijpelijk alles puinzooi, eerste jaar gaat altijd nog wel maar daarna komt alles pas. Maargoed moeder ontspoort!!!! Helemaal gek.
Voelde me ellendig ging naar de HAVO
verloor vriendinnen. zij gingen raar doen.

Maar toen gebeurde er iets...geen idee wat en ik begon te smachten naar iets...naar een verlangen...naar datgene wat ik miste.

Ik ben opzoek gegaan naar de hobby van mijn ex...ben deze toen in mijn city gaan uitvoeren.
Op eigenkracht want ik kom helemaal niet uit zn milieu.
Had het uiteraard niet naar mijn zin want ik zelf weet niet precies wat ik aan t doen was.
Niks was als toen het met hem was. Alles viel tegen. Had ik kunnen weten maar wist ik niet.

Ben me gaan gedragen als iemand van zijn soort. Ben ik aanraking gekomen met zulke vrienden.
Positieve zin en negatieve...soms lokte ik een ruzie uit met een overbuurmeisje van hem om haar alleen maar op msn te krijgen en dat soort dingen. Deeply sad i know.
Maar oke ik heb mijn status sterk behouden.

Wij hij en ik waren HET STEL!

daarna was hij hotter dan ikwant ik ging van school. Ik was van het toneel...
Maar ik hield behield mijn status door deze dingen..
ik ging parties af waar hij ook heen ging ik hoorde er nog steeds bij.

Dit was heel moeilijk voor mij want ik had natuurlijk heel veel moeite met bij die mensen, bij mijn vrienden, tussen haken, te horen.
Ook werd hij een slet...zelfs bij mijn ''vriendinnen''
Ik ging kapot...ondertussen onderhield ik natuurlijk ook zo goed mogelijk dat verantwoordelijkheidsgevoel thuis...en had ik geen contact met mijn vader en met mijn moeder verstoord contact.
Ik ben toen van van die sport af gegaan om naar zijn vereniging te kunen
2uur van mij vandaan.
Ik had het er voor over.

Alles om dat terug te krijgen.

Ondertussen wist ik dat het hem goed afging op school dus wilde ik koste wat kost ook naar de universiteit en ben ik MAG GOD WETEN HOE op het vwo terug beland!!!!
Ik moest me bewijzen tegenover hem maar ook tegenover mezelf.
Hij voelde zich beter dan ik ofzo...we spreken ook niet meer.

Uiteindelijk na die tijd zit ik dan in de zesde. en zit ik hier.
Heb genoeg vriendjes gehad maar het is net alsof het nooit meer werkt. Die klik vind ik niet meer.
En weet je wat.

Ik voel heel sterk dat hij dat gevoel precies zo ook heeft.
Ik kan het niet bewijzen maar wat wij hadden was zo onzettend love storie achtig end at 1,5 jaar lang!!!!
Hij was mijn alles en ik dat van hem.
Nu zouden we denk ik nog steeds goed bij elkaar passen....hoewel


Ik moet dit jaar een keuze maken voor de stad waar ik wil studeren.
Ik heb gekozen voor Leiden maar voel me er niet helemaal oke bij...
waarom weet ik niet. Omdat hij er niet zit? Ben ik bang dat ik hem niet meer tegen kom??? maar als het voorbestemd is dan zal dat toh wel??

Ik weet niet waarom deze keuze niet goed voelt.
Ik probeer er zo naar te zoeken.
Ik wil ook bij een studentenvereniging... ik weet dat dit moeilijk zal worden omdat ik niet echt makkelijk in de omgang ben maar ik wil het zo graag...dus ik denk dat het moet lukken.
Ik wil een hechte grote vriendinnen club without boys
Maar waar hoor ik bij?

Hoe Sterre was......vrolijk slim zonder na te denken het STERRETJE!!!
Dat ben ik niet meer.
Dat is niet wat er van mij geworden is.
Ik denk na constant...kan het niet uitschakelen..ben niet meer zo vrolijk.
Wil ik zijn hoe ik geworden ben? Of wil ik terug naar Sterrerttjee?!!!

Wat ik wel weet is dat ik voor geen goud zou willen loslaten wat ik allemaal heb geleerd.
Hetgene waar ik nu naar verlang...zown huis zulke kinderen zown man zown baan zown uiterlijk zown status etc. Daar ben ik trots op dat ik daar naar streef en dat als ik dat bereik zal ik heel gelukkig zijn.
Het komt natuurlijk ook allemaal steeds dichter bij en ik moet keuzes maken daarom zit ik er waarschijnlijk zoveel mee en aangezien ik er met niemand over wil praten.........................................


Ik ben trots op mezelf.
Trots dat ik in 6vwo zit.
Mijn rijbewijs heb.
Er goed uit zie
Lief ben
Sportief
Uitdagingen aan ga
Lef en moed toon
en ik streef naar datgene wat verlang...zo hevig.
Ik weet dat al mijn dromen uitgaan komen.
Zolang ik maar geloof.

Believe in yourself. The best faith EVER


.