Geen titel...

Ok ik ga mn leven nu ff proberen op papier te zetten.

Het begon allemaal toen ik in de puberteit kwam. Ik kreeg vaker ruzie met mn ouders ( Nu trouwens ook ) en ik had al snel het fenomeen 'snijden' ondekt. Dat was zoon 2 jaar geleden. Ik zakte telkens dieper in de kuil. Het ging slecht op school. Ben er nu bijna 6 keer afgeschopt omdat mijn gedrag slecht is. Ik ben dit jaar blijven zitten dus ik moet nog een jaar op deze school blijven. Ik ging roken en al snel aan de wiet.
Een week later zat ik al aan de XTC en coke. daar ben ik een jaar ongeveer echt verlsaafd aan geweest maar ik ben nu gekapt met alle drugs. Vandaag 2.6 week. Opzich vind ik dat wel goed van mezelf maar sinds ik gestopt ben met blowen voel ik me veel kutter dan normaal. De reden was dat ik moest stoppen van mn vriendin. Ze vond het nooit leuk als ik weer eens stoned was ( zij blowed niet ). Dus ik ging stoppen. Maar 2 dagen geleden vroeg ik of ze het goed vond dat ik weer ging blowen. Ze reageerde boos en zei hard: Nee natuurlijk niet waarom? Ik heb uitgelegd dat het sinds ik gestopt ben steeds slechter met me gaat maar nog mocht ik niet blowen van haar. Nouja dan niet. het gaat sinds gister echt kut met me. Heb echt zin om uit mn zolderraam te springen. Heb een goed gesprek gehad met mn vriendin en zij heeft me weer rustig gemaakt. Wel vreemd want ik praat er met best veel mensen over maar alleen zij kan me weer wat blijer maken. Niemand anders! Mn ouders niet. Mn beste vriendin/vriend niet. Mijn psychiater niet. Alleen zij!
Ik loop dus ook bij een psychiater maar dat helpt niet. Ik krijg medicijnen maar die helpen ook niet! Niks helpt alleen mn vriendin. Wat wel raar is: Ik wil heel graag dood maar ook weer niet. Ik wil dood omdat ik er geen zin meer in heb. Maar ik wil niet dood want ik leef voor mn vriendin ( Ik praat vaak over mn vriendin i know. Ze ik gewoon heel belangrijk voor me ). Ze ziet me er ook wel voor aan dat ik morgen of zo zomaar zelfmoord pleeg. Daar is ze heel bang voor. Had gister dus een goed gesprek met haar en ze had haar cam aan. Ze zat geloof ik te huilen omdat ze denkt dat ik zelfmoord ga plegen. Dat heeft echt zoveel indruk gemaakt dat ik nu voor de volle 100% plezier ga maken in mn leven. Althans dat probeer ik. Het lukt nog niet echt want vandaag stond ik alweer op de drempel van de dood. Ik stond op mn vensterbank op zolder en ik had dus zin in springen. Maar iets in me zei dat ik het niet moest doen. En je raadt het al, mn vriendin kwam in mn gedachte... Dus ik snel van de vensterbank af. Ik weet het niet maar zij heeft echt zoveel invloed op mn leven. Als ik haar niet gekent had was ik denk ik er allang niet meer geweest. Klinkt vreemd maar het is zo. Ze is zo belangrijk voor me maar toch doe ik domme dingen. Ik haat mezelf gewoon zo erg. Ik weet niet hoe ik eraf moet komen maar telkens als ik op de rand van de dood sta komt zij in mn gedachte. En ik heb ook geen idee waarom zij zoveel invloed heeft op mn leven. Oke, ze is mn leukste vriendin ooit maar toch.
Ik weet niet. Ik heb geen lol in mn leven wat ik ook probeer. Ik zit altijd met een sip hoofd voor me uit te staren. Mensen vinden het ook raar als ik lach. Want als ik dan lach zeggen ze weer: Hey kijk je lacht . Ze zjin het gewoon niet gewend dat ik kan lachen. Sommige mensen zullen nu misschien wel denken dat ik niet echt een reden heb om depressief te zijn maar goed. Iedereen maakt ook zorgen om me . Eigenlijk vind ik dat vreemd. Hoezo zouden ze zorgen om me maken? Ik ben maar een gewoon iemand die dood wil. Achja het zal allemaal wel. Ik vind het moeilijk om mn 'leven' op papier te zetten. Het lukt gewoon niet zo goed maja ik hoop dat mensen het snappen Ik ga maar weer eens...

Dagdag peepz

Nelson, man, 35 jaar

• Ser maandag 01 augustus 2005 23:39
  eej romanticus.. (mydiary entry 08mrt) so waarom ga je dan niet gwoon weg omdat kennelijk je situatie je niet bevalt, zelfmoord is een manier van doodgaan.. maar toch.. dood ga je toch, daar hoef jij geen handje bij te helpen doet de natuur wel voor je, dus waarom zou je je gedachten daarmee bezig houden. En het als je af kan blijven van een jointje, dat betekent dat je denk ik heel veel wilskracht hebt, mss kan je dat mss gebruiken voor andere dingen in je leven, die ervoor zorgen dat je mss een betere situatie krijgt en mss ook dat je meer lacht.... dat schijnt gezond te zijn.. schijnt.. tis ook wel lkkr om te lachen mss wordt dat je nieuwe drug ;P
• Nelson maandag 01 augustus 2005 23:41
  Hoe kan ik lachen als ik niks heb om te lachen? Ik ben al niet zoon blij persoon dus lachen als drugs gaat bij mij al over.. achja ik zie wel hoe alles verloopt.
• Cerridwen maandag 01 augustus 2005 23:47
  Absoluut niet om er 'light' mee om te gaan maar - als je 15 bent, is het makkelijk depressief te zijn en 'dood te willen'.
  
  (Ik weet waar ik het over heb)
  
  Als therapie en medicijnen niet werken, zou je moeten kijken of je niet een andere psych en andere medicijnen kan krijgen. Met medicatie voor (manische) depressie/angststoornissen is het vaak jaren en jaren uitproberen voor ze de juiste 'mix' hebben gevonden.
  
  *Knuf*
• Nelson maandag 01 augustus 2005 23:54
  De psych is opzich wel goed... alleen het helpt niet.. ( Dus mssn niet ged genoeg of zo ) Ik weet nie.. Ben gewoon geestelijk helemaal in de war
• Cerridwen maandag 01 augustus 2005 23:56
  Psych hoeft niet 'slecht' te zijn om niet te helpen ... dat is gewoon individueel en als zijn/haar methoden niet werken, is het misschien tijd iemand anders te zoeken met wie het weliswaar WEL zin kan hebben
• Nelson dinsdag 02 augustus 2005 00:00
  Ik weet niet... Ik geloof persoonlijk niet dat een psychiater kan helpen... Bij mij heeft het tenminste nog nooit geholpen dus ben ik er ook minder in gaan geloven... en nu denk ik dat het helemaal niet helpt. Maja tot nu toe heb ik gelijk. ( in mijn opzicht dan )
• Cerridwen dinsdag 02 augustus 2005 00:05
  Aaaha. Dat is het. Therapie heeft alleen zin als je er in gelooft. Zonder te denken wat het ook werkelijk kan helpen heeft het vrijwel geen zin er uberhaupt naar toe te gaan, want het zijn uiteraard geen wonderen die een psych kan aanrichten. Je moet er zelf voor werken, en geloven dat het KAN.
• Nelson dinsdag 02 augustus 2005 00:07
  Ja... Maar eerst geloofde ik wel in een psych.. en toen hielp het ook al niet dus ja...
• Cerridwen dinsdag 02 augustus 2005 00:11
  Therapie op zichzelf hoeft niet te helpen, meestal is het in een combinatie met medicijnen (en weer dat verhaal over hoe lang het kan duren voor ze de juiste voor je hebben gevonden) - en ook duurt het langer. Je zei dat de problemen begonnen zijn toen je in de pubertijd kwam, nu ben je 15 - althans volgens je profiel. Hoe lang loop je dan al de psychiater, en na hoeveel tijd heb je de hoop dat het zou kunnen helpen opgegeven ? Waarschijnlijk niet zo lang
• Nelson dinsdag 02 augustus 2005 00:20
  Uhm ja ik ben 15.. en ik zit nu een half jaar bij de psychiater.. op zich niet zo lang maar het zou moeten helpen
• Cerridwen dinsdag 02 augustus 2005 00:24
  Ja, maar niet overnacht. Een halfjaartje stelt nix voor, dat zou een wonder zijn. Jammer dat je er niet meer in gelooft
• Nelson dinsdag 02 augustus 2005 00:26
  Nja ik geloof eigenlijk nergens meer in ...
• spike dinsdag 02 augustus 2005 01:08
  ik loop ongeveer 3 jaar bij de psych en het gaat niet om die lul/doos zegt maar om jou wat jij denkt... t gaat meer dat jij je verhaal doet verteld wat je dwarszit en antwoord geeft op de lul/doos zijn/haar vragen en vooral eerlijk blijven tegen jezelf goed redelijk nadenken en dat allemaal tegen die lul/doos lullen en dan gaat het NA LOOP VAN TIJD wel beter

• O 30 jul 2005 Ik mooi verhaal shgrijven!   ( 7 )
• O 30 jul 2005 verveling *vervolg*   ( 13 )
• O 30 jul 2005 Raar =S   ( 3 )
• O 30 jul 2005 Moet toch iets schrijven...   ( 7 )
• O 30 jul 2005 Trust...?   ( 8 )
• O 29 jul 2005 Tis zo.......
• O 29 jul 2005 =)   ( 2 )
• O 29 jul 2005 Eindelijk..
• O 29 jul 2005 Dus...
• O 29 jul 2005 Hoi   ( 8 )