Geen zin meer!

Ik heb nu een leeftijd bereikt dat ik helemaal geen zin meer heb in de ontmoeting, leger des heils toestanden, instellingen, begeleid of beschermd wonen.
Mensen kom op man!
Ergens schaam ik mij ervoor met iemand te zijn die nog steeds in hetzelfde systeem blijft ronddarren.


Vroeger kon dat nog allemaal. Toen mocht dat maar nu op mijn 43e is dit echt niet meer acceptabel.
Ik heb er helemaal geen zin meer in.


Met mij gaat het goed. Aardingsmatje waar ik op slaap en daardoor lekker in mijn energie zit.
Aarden in het bos op blote voeten. Oh wat heerlijk en fijn.
Nieuwe job upportunities, deze week word ik gebeld voor een kennismakingsgesprek vrijwilligerswerk activiteiten begeleiding van 65 plussers met een beperking.
Creatieve dingen samen doen. Ik ben eigenlijk ter ondersteuning van de eigenlijke activiteiten begeleider.
Maar dit vind ik leuk. Dit zijn leuke, opbouwende, positieve dingen.

All is mindset!!


Ben zelf bij de gemeente aan de bel gaan trekken dat ik tuinieren weliswaar leuk vind maar geen zin meer heb in een systeem van psychiatrie en dat eeuwige vicieuze cirkel.
Effe wat anders nu.
De gemeente bied wel opleidingen aan maar dan word het wel serieus moeten en werkdruk en van alles aanpakken.
Dus werd ik geadviseerd om vrijwilligerswerk te gaan doen in activiteiten.
En zien hoe ik zo verder door kan groeien.
Ik vind dat helemaal geweldig omdat dit ook echt wel bij me past.
Dat het onbetaald werk is boeit mij niet. Ervaring opdoen is ook lonend.
Ik heb de afgelopen jaren ook niet stil gezeten.
Veel ervaring opgedaan met andere dingen waardoor ik nu er wel aan toe ben om iets met activiteiten begeleiding te doen.



Je snapt dus wel wanneer iemand in hetzelfde blijft hangen en jij daar uit bent, dat zo iemand een last word.
Bovendien ga ik niet mijn vriend bezoeken op begeleid wonen.
Om nou weer in zo'n circuit terecht te komen zie ik helemaal niet zitten.
Ik wil helemaal niks meer met dat soort mensen te maken hebben.


Sexen doe ik niet aan.
Te wanhopig allemaal. Als dit soort niggaz op hun 50e denken een slaapplaats te garanderen met intimiteit...
Hmmm nee dank je wel!
Dat zeg ik...
Dat is leuk en spannend als je jong bent en alles nog indrukwekkend is.
Nu zie je toch ook met wat voor een soort loser je te maken hebt.
Dat klinkt hard welliswaar maar nogmaals als je al bijna 50 bent en nog steeds geen persoonlijke ontwikkeling hebt doorgemaakt dan weet ik het ook niet meer.
Ik heb hier geen zin meer in.
Bovendien trekken dit soort mensen je ook mee naar beneden als je niet oppast.


Ok. Dit was hem weer.


Groetjes