Ik zou er echt alles voor doen om mijn 'messed-up mind' weer goed te laten functioneren.
Electroschock therapie, 300 pillen op een dag slikken, elke dag bidden voor een of andere God? Zeg het maar, als het helpt doe ik het.
Kom op he! WTF is er toch af en toe met mijn hoofd aan de hand?
Vannacht weer van de vensterbank gesleurd om dat ik 'wilde springen', daarna volgepropt met oxazepam en in slaap gevallen om de volgende dag wakker te worden alsof er niks gebeurd is.
Ik kan het niet helpen dat ik soms zo doe. Kom op zeg, dat is dan echt het toppunt van aanstellen. Ik schaam me er voor als ik weer eens krijsend en jankend sta te verkondigen dat ik dood wil.
Als ik echt zo graag dood zou willen was mij dat al lang gelukt. Ik weet donders goed hoe ik het dan wel moet doen. Ik weet mijn slagaders te vinden, ik heb denk ik wel 400 pillen seresta 25 x pillen, een halve liter G, een stopcontact in de douche en ik ben meer dan de halve week alleen.
En NEE ik doe het niet voor de aandacht. Ik ken namelijk niet echt mensen waar ik aandacht van zou willen. Het liefst wordt ik kluizenaar.
Okay, okay stiekem weet ik wel waarom ik soms doorgedraaid sta te verkondigen dat ik dood wil: omdat dat gewoon ZO FUCKING VEEL MAKKELIJKER IS dan mensen uit gaan proberen te leggen HOE die teringzooi in mijn hoofd werkt en dat ik daar echt niet meer tegen kan.
"Ja, dat heb ik vroeger ook gehad en kijk hoe ik nu ben", "Ach daar groei je wel over heen" (HALLO ik ben 21, ik groei uit meer! Hooguit m'n kont!) "Je bent een slimme meid, je red je wel"
NEEEEEEEEEEEEEE!!!!!, Ik red mij niet, ik trek het niet meer om van bui te bui te leven, het kost me teveel moeite.
En het gaat niet over want het is 'chronisch'....
Rust in mijn hoofd, alsjeblieft....