gisteren uit geweest, was een lekker avondje. uiteraard kwam ik sjef weer eens tegen, maar het was minder zwaar als normaal. ik herinner me tijden dat ik niet meer tegen hem kon praten, te zenuwachtig en onzeker. gisteren was het anders. heb lekker vriendschappelijk gepraat, had t natuurlijk liever anders, maar goed. mijn gevoelens zijn niet echt verandert tegen hem, maar ik kan het beter verbergen nu. het raakt me minder. het is een soort van heimelijke verliefdheid, geheime liefde, waar ik nu eindelijk mee om kan gaan.
hij weet het wel. het kan gewoon niet dat hij het niet ziet. maar hij negeert het denk ik. en ja, hij kan het, dus ik moet het ook kunnen negeren
maar voel me goed, vreemd genoeg. voel me ok. weet dat mijn gevoelens nooit weg zullen gaan, zit waarschijnlijk voor altijd aan hem vast, maar het is zoveel makkelijker als ik het accepteer en verder probeer te gaan, in plaats van te blijven hangen en wachten tot hij mij ook ziet. heb daar ook geen zin meer in.
we zullen wel zien.
tot die tijd ga ik denk ik gelukkig zijn