Gejat!
Hoe vaak ik er wel niet aan heb gedacht als ik het station op liep... 'Goh, dat ie er nog staat!' Natuurlijk was ik altijd erg blij met hem, maar ik wist dat het eens fout moest gaan. Zoveel mensen in mijn omgeving van wie ie ook gejat was, of is, net hoe je het bekijkt natuurlijk....
Vandaag was het dus zover, ik loop het station op, althans, eigenlijk bedoel ik de fietsenstalling natuurlijk. Waar geen licht aanwezig is, dus dat ik überhaupt mijn fiets terug kon vinden vind ik al een raadsel. Maar vandaag vond ik hem dus niet op de plek waar ik dacht hem neergezet te hebben. Dus ik nog eens kijken, en nog eens, en maar zoeken tussen alle rekken, want wie weet had ik hem wel ergens anders gezet vandaag. Maar ook niets. Dus ik moeders bellen, die komt eraan. Ook geholpen met zoeken, vond ook niets.
Enige conclusie die nu rest is... Fietsie foetsie. Gewoon heel simpel, gejat. Weg. Kwijt. Adios. Dankjewel. Tot nooit meer ziens.
Arme sleutels die nu op tafel liggen zonder slot om ze in te doen...
Vooral ook arme ik, die toch echt een fiets nodig heeft om zich te kunnen verplaatsen, lopen is nooit mijn sterke punt geweest, helemaal niet als ik dat veel moet doen.
Achja, morgen nog maar eens kijken op het station en anders gelijk een nieuwe fiets gaan scoren, als ik tenminste iemand zo gek kan krijgen om die met mij te gaan zoeken....
~purity, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende