Gelezen

Zo, dan wordt dit weer mijn eerste MD post in toch wel 5 jaar ofzo... Er is gister iets gebeurd wat nu door mijn hoofd spookt, maar waar ik toch niet over durf te praten. Niet dat de mensen in mijn omgeving niet vertrouw, maar om deze woorden letterlijk uit mijn mond te krijgen vindt ik weer ver gaan. Misschien dat ik het te zweverig vindt...

Gister waren mijn vriend en ik naar de verjaardag van zijn oom. Ik ben ondertussen ook al 8 jaar lid van de familie, maar veel van zijn vrienden ken ik nog steeds niet. Deze keer liep er een man (H) bij, boven de 50. Ik weet niet of ik hem al eerder had gezien of niet, maar hij bleef me de hele avond best intens aankijken. Ik hield me maar voor dat hij teveel gedronken had. Op een gegeven moment ging het gesprek over welke remmingen alcohol teniet doet. H bleef vragen stellen, waardoor ik wel doorhad dat hij niet veel gedronken had, maar gewoon geen genoegen neemt met de standaard antwoorden. Hij wil antwoorden waarbij je eerst goed bij jezelf hebt nagedacht.

Later in de nacht (ja het werd laat) stond ik naast H in de keuken en opeens voel ik zijn hand op mijn hoofd. Ze waren buiten aan het blowen en ik dacht dat hij misschien had meegedaan, wat zich nu uitte. Goed, zolang zijn hand op mijn hoofd blijft (lees haren) dan vindt ik dat best. Echter hield hij zijn hand daar zo lang dat ik begon te voelen dat er wat anders aan de hand was, dus bleef ik heel stil staan. Als er iemand langskwam en ons aankeek deed ik alsof ik ook niet wist wat er aan de hand was. Toen kwam H.s vrouw binnen en vroeg:
'Wat is er met dat meisje?' Wat mijn vermoeden bevestigde. Hij was me aan het lezen. Hoe hij dat deed, geen idee, maar ik voel zijn vingertoppen nog steeds op zijn achterhoofd branden. Nadat zijn hand rustig over mijn nek en ruggengraat was gegaan liep hij van me weg. Ik wist niet of dat een goed of slecht teken was. Later zocht hij me weer op en begon hij een gesprek waar ik de helft niet meer van weet, of denk niet meer te weten (ja ik had ook best wat gedronken). Hij vroeg me vragen waarom ik nog geen werk heb en wat ik later wilde worden. Ik heb zo eerlijk mogelijk antwoord gegeven, kijken waar het naar leidde. Ik ben best sceptisch als het om deze dingen gaat, maar toch razend nieuwsgierig. Ik weet dat ik iets anders wil worden dan waar ik voor gestudeerd heb, alleen wat dat precies weet ik nog niet. Hij vond dat een eerlijk antwoord, maar wilde toch iets diepers. Toen ik met het antwoord 'Een geslaagd iemand' kwam kreeg ik hem stil. Misschien dat hij dat antwoord niet van mij verwachtte, maar veel mensen onderschatten dan ook hoeveel zelfkennis ik eigenlijk heb. Na een lange stilte zei hij nog een ding: 'Maak je keuze.' Vervolgens werden we weer terug naar de andere mensen gebracht.

Hij nam naast mij plaats op de bank, wat ik denk met opzet was. Het lukte hem om in het gesprek met anderen zinnen over mij te zeggen; dat ik een sterke vrouw ben en dat ik zeker geen mietje ben (iets waar ik mezelf wel van beschuldig). Toen begon hij te zeggen dat de jongen op de andere bank een leuke man was, en een goed iemand. En dat terwijl ik zeker wist dat H wist dat dat mijn vriend was. Volgens mij heeft H mn vriend ook geprobeerd te lezen, maar volgens mij was mn vriend zo dronken dat H er toch niets mee had gekund.

Maar nu spookt het door mijn hoofd. Wat heeft hij mij geprobeerd duidelijk te maken? Heeft hij mij antwoord willen geven op een (misschien toekomstige) vraag?

Ik weet het niet. Ik weet alleen dat het wel indruk heeft gemaakt....