Geloven wij in bescherm engelen of niet?

Waarom mijn verhaal met zo'n titel?
vele mensen waaronder mijn persoon vragen zich altijd af als er werkelijk bescherm engelen bestaan. Ik dacht van niet maar na mijn ervaring van gister ben ik geneigd het te geloven.

Ik ben nooit eerder naar Braamspunt geweest dat is een plek aan de monding van de suriname rivier en de Atlantische oceaan mijn vrienden hadden een boot tocht georganiseert om naar dolfijnen te gaan kijken ik had erover gehoord maar nooit ervaren zei toen dus ja. in een korjaal met 60 pk buitenboord motoren zijn wij een groep van 25 man en eten gevaren over de onstuimige rivier naar de monding. het was een spannende maar tegelijkertijd ook angstige ervaring onm de machtige oceaan en golven te zien vanuit een kleine boot en liefst zonder zwemvest,de kust ver verwijderd en eventueel haaien en pirana's in de buurt. bij elke hoge golf die de voorkant van het korjaal naderd hou jij je hart vast.
Ik was driftig met mijn camera in de weer. we besloten toen aan land te gaan een leuke zandbank met mangrove en andere bomen.de kinderen en enkele volwassenen besloten in de golven te duiken, een andere groep waaronder mijn persoon besloot het strand te verkennen en eventueel krabben te vangen.
inderdaad hebben we ongeveer 28 grote krabben gevangen helemaal uit hun holen gehaald, verder gewandeld tot we een schelpritst en kreekje bereikten. op het strand waren twee kwallen die dood waren aangespoeld dit alles heb ik voor het eerst van dichtbij gezien dus druk met mijn camera in de weer om alles vast te leggen.

op de terugweg hebben wij gewoon een andere route genomen namelijk in het water langs de bomen het water kwam er tot mijn enkels maar de golven waren krachtig op een onbewaakt ogenblik werd ik twee golven die na mekaar aan kwamen rollen omver geslagen en bijna meegesleurd ik kon nauwelijks een boomtak vastpakken,probeerde overeind te komen maar werd weer omver geslagen een der heren uit het gezelschap is naar me toegerend en heeft mij uit het water getrokken alles is zo snel gebeurd dat van schrik niemand wist wat te doen. mijn camera zat vol zoutwater, mijn oor en neus ook. bij het kamp aangekomen vertelde ik het verhaal en probeerden ze mijn camera te redden door batterij eruit te halen.
nou ik was door dit voorval op de hele terugweg het mikpunt van de plagerijen over het voorval,ik zat erbij maar vond het erg van mijn camera die ik als kerstgeschenk had gekregen en alle informatie die ik zorgvuldig voor mijn netlog vrienden had vastgelegd ben kwijtgeraakt.

belangerijker is dat ik nog leef en op een paar schrammen na niks mankeer. ze maakten er een grapje van maar thuis aangekomen besefte ik dat het fataal had kunnen aflopen. dus toch mijn beschermengel was in de buurt.