gelukkig zijn
lieve dagboek
ik lig hier stilletjes te denken
aan de voorbije weken die me zoveel hebben doen inzien
dagen dat het somber was en zonder enige kleur
dagen dat ik niet eens de tijd wist
dagen dat mijn hart bloedde
nu nog denk ik aan die ogenblikken dat jij mij met zachtte woorden steunde
me weer vertrouwen gaf en liefde in overvloed
hoe je nachten hebt gewaakt en soms wenend op mijn kussen lag
gebeden heb je en ook al was het heel zwaar voor jou toch liet je het niet vaak merken
want je geloofde in mij
in ons
nu kijk ik tegen een leven op waarin ik de kracht en moed put uit stille momenten
en uit gewone simpele dingen ; zoals de rozen die op het kastje staan
de zon die mijn ogen streelt en het blauwe in de lucht
of een kind dat loopt in het parkje en kraait van pret
of gewoon een gedicht , dat de stilte laat voelen
niet meer die luxe maar het gevoel , gelukkig te zijn
lieve dagboek tot morgen maar weer
line, vrouw, 41 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende