De operatie is geslaagd. Ik ben echt superblij en heb weer het volle vertrouwen dat alles goed komt.
Ik heb net een lunch met Johns zus gehad (als afleiding- zij was ook op d'r werk en zei dat ze twee emailtjes had gestuurd en wat papier had rondge'shuffeld' in de ochtend, dus is na onze lunch maar naar huis gegaan met het idee dat er toch niks uit d'r handen komt.)
Zij is minder enthousiast. Ze laten op het moment de hartpomp nog in Joans hart zitten, en halen hem er woensdag pas uit. Johns zus durft niet blij te zijn voordat de hartpomp er uit is en Joans hart echt op eigen kracht zal werken. Ik wil zelf van die negatieve gedachtens af, dus ik ben vanaf nu positief. Het is ook fijn te bedenken dat ze vanavond weer wakker is. In ieder geval kan ze dan weer met ons praten, en is het afscheid van gisteren niet meer van belang, want ze is er gewoon nog.
Johns broer, die bij ons logeert omdat hj te ver woont, is morgen jarig, dus Johns zus en ik hebben een hele lading nutteloze cadeautjes gekocht. Ik vond namelijk dat we er wel iets leuks van moesten maken als je je bedenkt dat hij niet thuis is, zonder vrouw en kinderen, en om redenen die niet leuk zijn. Ik heb ook wat slingers gehaald. Ik heb nu wel zin in een feestje, dus kan niet wachten tot morgen.
Bedankt voor jullie support de afgelopen week, vooral *Mariska* omdat je altijd hebt gereageerd en zo heb mee geleeft!