gesprek
oke, had al wat geschreven maar internet viel weg dus hier poging 2.
Ik was van tevoren eigenlijk helemaal niet zenuwachtig, ook niet toen we bij nunu aankwamen. Er stond een oudere man in het blauw gekleed voor nunu, hij keek omzich heen alsof hij iemand of meerdere iemanden zocht. Ik dacht meteen zoiets al dat zal hem wel zijn en werd opeens behoorlijk zenuwachtig.
Ik hoorde mijn moeder zeggen: "dat is hem." en zag hem op ons aflopen.
We begroeten elkaar een beetje krom, in ieder geval mijn zusje en ik, maar ja wat wil je na 10 jaar!?
We gingen aan een tafeltje zitten en bestelden wat te drinken. Hij had een tasje mee en ik hoopte dat hij niet tegen de afspraak in een cadotje had meegebracht. Ik was dan ook redelijk verbaast toen er een kinderboek uit de tas kwam. Hij gaf het aan mij en vroeg of ik dit nog kende. Nou eigenlijk niet, maar dat heb ik dus maar een beetje bedekt gezegt. Daarna kwamen er nog wat foto's van zijn familie uit de tas en zijn oude indentiteitsbewijs uit de WOII tevoorschijn. HIj was toen even oud als dat ik nu ben. Ik vond het echt leuk om te zien. Ik gaf het terug en evenlater vroeg mijn zusje hoe oud hij was. Hij liet ons schatten en ik zei: "nou op dat identiteitbewijs stond 1928 als geboortejaar" waarna hij zei "op die manier, je hebt wel goed opgelet"....
met de rest zal ik jullie niet vervelen. Ik heb het naar mijn zin gehad en hoop hem nog eens te mogen ontmoeten. Een ding zit me alleen een beetje dwars: hij is heel naar mij gericht een helemaal niet naar mijn zusje. Ik hoop dat dat geen probleem wordt en dat ik hem nog eens mag zien.
funfun, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende