Gesprek

Het is eigenlijk best goed verlopen met mijn vader, hoewel ik moet zeggen dat ik me heb lopen opvreten van de zenuwen.

Het begon al op de heenweg. De knoop die al de hele dag in mijn maag zat, leek wel ineens strak te worden aangetrokken en ik begon spontaan te huilen, toen ik op een brug stond. Ik heb zelfs smsjes naar Luc gestuurd om te zeggen dat ik bang was. Terwijl dat een van die emoties is, die ik niet graag deel met mensen.

Allerlei vragen schoten door mijn hoofd heen, zoals; 'Als ik hem dit nou vertel, word hij dan niet enorm kwaad op me en wil hij me misschien straks niet meer als dochter?' of 'Wat als hij me uitlacht in mn gezicht en zegt dat ik me niet aan moet stellen?' Of zeggen dat het allemaal best meevalt?

Ik heb zelfs een moment gehad dat ik eigenlijk me om wou draaien en gewoon weg wou lopen. Ik had zoiets van dat dit toch niet goed zou gaan. De tranen welde al op en ik had afgesproken in een openbare plek. Dan weet je toch al genoeg?

Maar ik ben blijven zitten en heb me zelf moed ingedronken. En ja, inderdaad met alcohol, Luc. Ik heb een rose genomen. Vervolgens kwam mijn vader binnen. Ik keek hem aan en hij keek me met een glimlach aan en zei tegen me nog met een vrolijke stem; 'Zo wat wou je met me bespreken?' Ik ben nog even stil geweest en na weinig nadenken gooide ik het hoge woord eruit: 'Wanneer ga je bij mijn moeder weg?'

Ik zag zo binnen een seconde de glimlach verdwijnen naar een gezicht dat op het nulpunt van emoties stond. We hebben daarna nog een tijdje gepraat en hebben even buiten gelopen om vervolgens geschrokken van het koude weer weer ergens naar binnen te gaan. (Ik wist trouwens dat het geen goed idee was om mijn nieuwe schoenen aan te trekken. De blaren beginnen zich weer te vormen)

Maar het gesprek is wel goed verlopen en ik heb alles kunnen zeggen wat me dwarszat en wat ik de afgelopen tijd heb meegemaakt. En daar ben ik eigenlijk best blij mee, dat ik dat nu eindelijk van mijn schouders af heb. Mijn angsten bleken ongegrond, want met het meeste was hij het wel eens. Het is alleen wel weer gebleken dat het zo alsnog niet verder gaat komen. Hij kan daar niet weg, tenzij hij een vrijkaartje krijgt naar een gratis huis met de kinderen.

Maar goed, ik heb het kunnen zeggen..