gesprek

IK had een gesprek met hem
we hebben lang gelopen
en ik was gewoon in mezelf gesloten
in mijn gedachtes verzonken
en opeens begon hij
''ik weet dat je niet zo bent, niet zoals je je gedraagt.. je hebt het gewoon moeilijk..en verstopt je.. je bent zoveel meer dan de pijn waarmee je leeft..''
Ik: ''ooh.ja.nee..zo ben ik echt''
en toen ging hij verder, zonder onderbroken te willen worden : '' je voelt je gewoon verdrietig, maar eigenlijk is dat goed.. ik wil niet je gedrag niet goedpraten, maar je bent nog gezond.. als je vriendinnen zijn junks en sletten geworden..had je net als hen willen zijn? mijn lieve oma zei altijd dat als een god een deur voor je sluit, dat vaak is omdat hij een poort voor je wilt opendoen''
Ik: ''of omdat ik thuis in de hel hoor''
hij: '' heb je geen vrienden in de klas waarmee je om kan gaan..waarmee je aardigkan proberen te zijn ofzo? er zullen toch heus wel aardige mensen zijn..als je je open stelt en zegt waar het om gaat..dan kan het toch gewoon goedkomen..je kan het toch altijd proberen''


en opeens wou ik nie tmeer naar hem luisteren.. liep ik weg.. sloot me op in mijn huis..ging in mijn kamer zitten en ging slapen... en opeens werd ik
wakker gebeld.. (niemand bijzonder)



en nu weet ik, dat ik weer bij nul wil beginnen.. ik kan mijn fouten neit goedpraten, ik kan mijn verleden niet vergeten..of verstoppen.. nee, maar ik kan er wel op beginnen te bouwen.. rustig en zonder haast.. steen per steen..
21 sep 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van hope
hope, vrouw, 38 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende