gesprek met mn ouders k haat het!!

ouders gesprekken k word er gek van ze doet alsof ZIJ de slachtoffer is terwijl dat niet zo is k zit sinds mn 4de op tae kwon do en k wil op badminton mn meester zegt dat k er talent voor heb en k wil het zo graag en k MOET van mn ouders zegge dat het niet kan wegens school en mn meester zegt dat het net als weg gegooid talent is als k al over het woord badminton begin beginnen ze al op me te schreeuwen en in dat gesprek heeft ze duidelijk gezegd''je gaat nooit op badminton je gaat er nooit goed mee worden je bent het niet waard je gaat nooit een olympische speelster ofz worden'' het doet me zo'n pijnsoms wil k weglopen en dan op badminton gaan en dan bewijzen dat k het wel kan!! want k kan het dat weet k en ze steunen me nooit ze zijn nooit tevreden als k een 8 heb gehaald op school zijn ze nog niet blij en zeggen ze wrm heb je geen 10 oke srry dan dat k niet perfect ben maar k doe zo erg mn best k betaal alles zelf mn kleding,telefoon,eten voor school en k ben 11 jaar morge 12jaar maar toch k doe alles zelf enigste wat ze betalen voor mij is huis en school alles koop ik zelf eten,drinken alles van mn eigen geld dat is toch niet normaal k doe het omdat k wil bewijzen dat k het zelf kan maar het doet me zo'n pijn als ze zeggen dat ik iets niet kan k doe zo'n best op school ik HAD!! moeite met wiskunde k deed zooo mn best en nu haal k alleen maar zevens en achten en zoals k al zei niet tevreden soms als ze op me schreeuwen omdat k iets niet goed heb gedaan dan ren k altijd huilend naar mn kamer alles wat k doe is fout alles wat ik wil worden is IMPOSSIBLE!! als je naar het liedje IMPOSSIBLE luistert dan hoor je dat ze me leven half beschrijft