gevangen in hemel en hel,
niet er tussen in,
maar in allebei,
hoe kan iets dat zo fijn is tegelijkertijd zo vreselijk zijn?
gevangen in een mengeling van gevoelens,
ontzetting,
passie,
onbegrip,
geluk,
verdriet,
blijdschap.
het klopt niet,
niet er midden in, maar alles tegelijk,
geen gulde middenweg,
maar twee uiterste die onbegrijpelijk samen komen.
ik snap het allemaal niet meer,
behalve dat bij jou zijn zo fijn is en aan de andere kant zo'n pijn doet!
ook al is dat het het geen waartegen je me probeert te beschermen:
pijn en dat ik gekwetst wordt.
sorry!?