gevangen en medelijden
Ik heb bijna nooit medelijden met mensen,
ik heb namelijk een hekel aan medelijden.
toch is er nu een persoon waar ik medelijden mee heb.
en dat is me eigen papa
zo een drukke man, altijd in de weer, met ze werk, de moestuin, wielrennen hardlopen of gewoon even gezllig bij iemand op bezoek.
hij kwam me altijd heel trouw halen als ik avondienst had op me stage,
of als ik met een lekke band langs de weg stond.
en dat kan nu niet meer, want hij is gevangen
gevangen in zijn eigen huis.
hij mag niet meer lopen, de kleine stukjes moet hij met krukken doen, en de lange stukken in de rolstoel
hij mag neit sporten meer, niet werken meer neit niks!
en met sneeuw kan hij niet eens naar buiten want dan is de kans dat hij uitglijd en zijn been breekt veels te groot.
en dat allemaal omdat papa kanker heeft.
omdat papa een levensbedreigde ziekte heeft.
waar heel veel mensen aan sterven.
waarvan we neit weten waar het vandaan komt.
en dan komen de stomme vragen. waarom hij?
hij at zo gezond, sportte genoeg en rookte neit, dronk af en toe een biertje.
maarja op die stomme vragen krijg je toch nooit antwoord
en als ik thuiskom, na een dag werken. dan zie ik zijn ogen
zo jaloers want hij mag niet meer werken, terwijl hij zo graag zou willen!~
ik durf neit meer te zeuren dat ik door de regen naar school moet.
want hij zou daar een moord voor plegen.
ik hoop dat mijn liefe papa weer heel snel vrijkomt!~
dat die stomme kanker weg is en dat hij weer alles mag
ik heb namelijk een hekel aan medelijden.
toch is er nu een persoon waar ik medelijden mee heb.
en dat is me eigen papa
zo een drukke man, altijd in de weer, met ze werk, de moestuin, wielrennen hardlopen of gewoon even gezllig bij iemand op bezoek.
hij kwam me altijd heel trouw halen als ik avondienst had op me stage,
of als ik met een lekke band langs de weg stond.
en dat kan nu niet meer, want hij is gevangen
gevangen in zijn eigen huis.
hij mag niet meer lopen, de kleine stukjes moet hij met krukken doen, en de lange stukken in de rolstoel
hij mag neit sporten meer, niet werken meer neit niks!
en met sneeuw kan hij niet eens naar buiten want dan is de kans dat hij uitglijd en zijn been breekt veels te groot.
en dat allemaal omdat papa kanker heeft.
omdat papa een levensbedreigde ziekte heeft.
waar heel veel mensen aan sterven.
waarvan we neit weten waar het vandaan komt.
en dan komen de stomme vragen. waarom hij?
hij at zo gezond, sportte genoeg en rookte neit, dronk af en toe een biertje.
maarja op die stomme vragen krijg je toch nooit antwoord
en als ik thuiskom, na een dag werken. dan zie ik zijn ogen
zo jaloers want hij mag niet meer werken, terwijl hij zo graag zou willen!~
ik durf neit meer te zeuren dat ik door de regen naar school moet.
want hij zou daar een moord voor plegen.
ik hoop dat mijn liefe papa weer heel snel vrijkomt!~
dat die stomme kanker weg is en dat hij weer alles mag
19 dec 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 jan 2010 wallen ( 2 )
- O 25 jan 2010 vreemde man in huis ( 1 )
- O 23 jan 2010 kanker patientje ( 11 )
- O 23 jan 2010 jeuk aan me litteken ( 13 )
- O 22 jan 2010 veel te moe ( 1 )
- O 22 jan 2010 papa verdrietig.. ( 2 )
- O 22 jan 2010 tot nooit beste vriendin ( 1 )
- O 21 jan 2010 proces kaal papa begint ( 1 )
- O 18 jan 2010 ik word gek
- O 14 jan 2010 ik wil niet groot worden ( 4 )
- O 14 jan 2010 huilen op school ( 2 )
- O 10 jan 2010 te moe, wil niet meer
- O 07 jan 2010 morgen 1e chemo ( 2 )
- O 06 jan 2010 ontregelde emoties
- O 05 jan 2010 chemokuur kanker ( 8 )