(gewoon een gedichtje)

en toch zie ik
het masker vallen
elke keer bij de laatste trede
snel mijn kamer in
daar mag je huilen
klein zijn, kapot
ik kan het bijna niet meer opbrengen
blijven lachen
blijven lief doen
mijn masker wordt dikker
elke dag weer
wie kijkt er doorheen
ziet al mijn tranen

elk keer weer
probeer ik te openen
iemand te vertrouwen
die oprecht naar mij is
toch zie ik elke keer
die muur weer verschijnen
door 1 woord van hem
of een zin van mij

wie zal mij ooit
eens helemaal kennen
doorzien wie ik ben
en waarvan gemaakt
wie zal mij niet playen
niet gebruiken, misbruiken
wie zal er zijn
als ik weer val?


19 jan 2006 - bewerkt op 19 jan 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van aava
aava, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende