GHAARRIEE!

Gut ik zat me net te bedenken wat voor een verhaal ik maar weer eens neer zou zetten. Ik zat te twijfelen tussen het voor het eerst ontmoeten van een chatvriend (27 jaar) van vanmiddag in Amsterdam, of dan vertellen dat ik weddenschappen heb afgesloten met bouwvakkers vandaag over mijn afspraak (wel of niet opdagen) en misschien, als ik er zin in had, zou ik eventueel ook nog vertellen dat ik zelfs had afgesproken met een paar bouwvakkers, maar vervolgens niet ben komen opdagen.. * schaam* (Ja sorry, ik had echt wel wat beters te doen..)

Maar nee! Je zoekt en soms is de oplossing binnen hand bereik.. ken je het? Het werd doodgewoon in mijn schoot geworpen. Mijn zusje komt naar boven met haar noodhoofd; LOKKE DE SCHOORTSTEEN STAAT IN DE FIK!!!!
Eerste reactie: "Ok, grijp het noodzakelijke en ren gillend weg!!"
Tweede reactie:"lachûûh!!"

Wat blijkt dus, er zijn gigantisch hoge steekvlammen uit onze schoorsteen gekomen wat voor de hele buurt te zien was. (Wij hadden niks door hoor, twas dat de overbuurvrouw wat zag, anders had ik hier niet zo even vrolijk voor de comp gezeten) De brandweer gebeld maar nadat mijn vader het vuur weg had gehaald was het wel weer okee. Wij proberen de brandweer af te bellen, maar nee ze hadden niks te doen en vonden dus dat ze langs moesten komen.

KOMEN DIE OETLULLEN MET GIERENDE SIRENES HET DORP BINNEN SCHEUREN!

Uitslovers.

Nou ja, voor even was ons huis 'the place to be' in het gat hier, het hele dorp was uitgelopen terwijl die mannen interessant zaten te doen en ook nog eens persé het huis op moesten. Ik ben natuurlijk de enige die er de humor van in ziet, dus ik lig gierend van het lachen op straat en iedereen om me heen probeert me te negeren en kijkt geschokt naar de heldhaftige brandweermannen die een helfhaftige daad doen door de schoorsteen uit te vegen.

Sia en ik nog even brandweermangeiligheid uitoefenen, foto's gemaakt en toen was het wel weer welletjes. Mensen haddendoor dat hier geen doden gingen vallen, maakt het minder interessant, dus iedereen zat alweer in no time binnen en dat was het... (ik stond al in tranen om me heen te kijken..: "Waar gaan jullie heen? Het leuke komt nog hoor... *smeekt* blijf nou alsjebliehieft! Ga nou toch niet weg! VERLAAT ME NIET!"

Nou mensen, u bent hier getuige geweest van een zwarte bladzijde in de geschiedenis van West-Graftdijk. Het huis van de vanderwallen vloog in de fik, maar jammer genoeg niet helemaal...