god..

op het moment begint alles mij een beetje te veel te worden.. al langer dan een maand aan een stuk aan het leren, weinig pauze, stresserende dagen.. en het helpt voor mij absoluut niet als die ooh zo lieve schat ( nee niet sarcastisch) voordurend tegen mij zegt dat ik moet leren en dat hij trots op me is.. ok, so what!! ik wil pauze!! en mijn frustratieniveau wordt er allesbehalve minder op als ik dan nog te horen krijg dat hij vandaag besluit om uit te gaan.. god wat heb ik daar al maanden zin in.. en zin in is nog te zwak uitgedrukt.. en dat hij morgen naar huis gaat om te voetballen en pas zondag terug kom, terwijl ik zaterdag een zwaar examen heb, waar ik nu al lichtjes voor aant stressen ben.. en do you think it helps when he asks if i'm ok with it?!!
gooooodddd, what is het moeilijk om er niets op te zeggen.. maar hey, zo zit ik nu eenmaal in elkaar.. zwijgen als ik het met iets moeilijk heb.. i wish it was different.. really..