Mijn telefoon stond vannacht op stil. En toen ik vanochtend wakker werd, bleek dat ik een oproep had gemist van mijn vriend. Hij had mijn voicemail ingesproken.
‘Hallo? Hallo? Waar ben jij? Ik zit te wachten op de taart, maar… wij zitten te wachten hier op de taart. Maar als je niet had willen komen, had dat dan gezegd. Teddybeer is jarig. Niet netjes. Nou ja, komt anders wel volgend jaar. Nou ja. Doei. Hou van je. Wij houden van je. Of, in ieder geval, ik.
Ik belde net met mijn vriend om hem te vertellen over het voicemail berichtje. Hij heeft nogal de neiging om te slaapwandelen. Dit was de eerste keer dat hij mijn voicemail had ingesproken. Wel heeft hij me al een paar keer wakker gemaakt (want ik moest me bijvoorbeeld klaarmaken voor de picknick) en hebben we bijzondere dingen gevonden (zoals een boek in een pan met een lepel erbij of een waterkoker in de koelkast).
‘O,’ zei hij. ‘Dat verklaart een hoop.’
Hij stuurde me vervolgens een foto:
En toen we wat langer aan het bellen, vond hij nog meer:
Ik heb geloof ik een goed feestje gemist.