goed gesprek
Ben nu voor een paar weekjes bij mn vader logeren omdat het met de verhuizing enzo nogal moeilijk gaat waardoor ik dat weer conflicten met mn moeder krijg. Niet dat we altijd ruzie maken ofzo maar gewoon door de stress enzo.
Net een goed gesprek gehad met mn vader (voor zover dat nog kan vanwege de afasie.) We hadden het over de relatie tussen mij en zijn vader. (Ik ken mijn Biologische vader niet. Wil ik ook graag zo houden voorlopig.) Mijn 'opa' heeft mij dus eigenlijk nooit echt geaccepteerd in de familie.
Toen mijn vader ziek en in het ziekenhuis lag, was ik vaak alleen in zijn huis en lag ik uren met de katten op bed te dromen over hoe alles zou zijn als hij weer beter was. (Wat geen zin had want hij word niet beter.)
Uiteindelijk na een paar weken kon ik ineens het huis niet meer in. Er zat een ander slot op de deur..
Ik dus mijn 'opa' gebeld om te vragen waarom er een ander slot op was gezet:
Hij: Jij hebt daar helemaal niks te zoeken, je gaat daar toch alleen maar dingen jatten enz.
Ik: Het is ook MIJN huis, en hoe kan ik daar iets jatten als alle spullen die daar staan van ons drieën zijn, U heeft daar juist niks te zoeken!
Hij: Ik heb daar genoeg te zoeken aangezien ik Jerry's vader ben.
Ik: Hahahaha, wat je vader noemt, u verkoos Romy boven papa omdat ze beter kan leren. Dat noemt zich nog eens een vader..
Hij: Een vader is er voor zijn zoon in moeilijke tijden. zoals nu.
Ik: En waar was u dan toen hij mij adopteerde? En toen we diep in de shit zaten toen mama ziek werd?
Hij: Nogmaals Jonima, ik vind jou moeder nog steeds een ordinaire slet en jou niet veel meer. Je bent een dochter van je moeder en geen dochter van mijn zoon en dat heb ik hem altijd verteld.
Ik: Als je echt van je zoon houd, wat u dus niet doen aangezien u hem liet vallen omdat hij niet goed kon leren. Zou je achter hem staat in alles wat hij doet. Dus ook in het adopteren van mij. En in het samenwonen met mijn moeder en alles wat er verder nog bij moet.
Hij: Ik laat me niet vertellen of ik wel of niet van mijn zoon hou door de dochter van een golddigger zoals je moeder, en geloof me meisje, jij word echt niet veel meer!
En toen hing hij op..
Dat is de laatste keer dat ik hem sprak.
En mijn vader had trouwens geen cent te makken dus veel te golddiggen viel er niet..
Daar had ik het dus net met mn vader over en die was dus helemaal verdrietig omdat hij dat niet wist enz. Zijn vader beheerd nu zijn geld en daar is hij het niet mee eens. Hij krijgt 40 euro in de week om van te leven en mijn broertje (wel zijn biologische zoon) en ik hebben niet eens bedden om op te slapen hier.
mjah genoeg gezeurd
byebyee xx
Net een goed gesprek gehad met mn vader (voor zover dat nog kan vanwege de afasie.) We hadden het over de relatie tussen mij en zijn vader. (Ik ken mijn Biologische vader niet. Wil ik ook graag zo houden voorlopig.) Mijn 'opa' heeft mij dus eigenlijk nooit echt geaccepteerd in de familie.
Toen mijn vader ziek en in het ziekenhuis lag, was ik vaak alleen in zijn huis en lag ik uren met de katten op bed te dromen over hoe alles zou zijn als hij weer beter was. (Wat geen zin had want hij word niet beter.)
Uiteindelijk na een paar weken kon ik ineens het huis niet meer in. Er zat een ander slot op de deur..
Ik dus mijn 'opa' gebeld om te vragen waarom er een ander slot op was gezet:
Hij: Jij hebt daar helemaal niks te zoeken, je gaat daar toch alleen maar dingen jatten enz.
Ik: Het is ook MIJN huis, en hoe kan ik daar iets jatten als alle spullen die daar staan van ons drieën zijn, U heeft daar juist niks te zoeken!
Hij: Ik heb daar genoeg te zoeken aangezien ik Jerry's vader ben.
Ik: Hahahaha, wat je vader noemt, u verkoos Romy boven papa omdat ze beter kan leren. Dat noemt zich nog eens een vader..
Hij: Een vader is er voor zijn zoon in moeilijke tijden. zoals nu.
Ik: En waar was u dan toen hij mij adopteerde? En toen we diep in de shit zaten toen mama ziek werd?
Hij: Nogmaals Jonima, ik vind jou moeder nog steeds een ordinaire slet en jou niet veel meer. Je bent een dochter van je moeder en geen dochter van mijn zoon en dat heb ik hem altijd verteld.
Ik: Als je echt van je zoon houd, wat u dus niet doen aangezien u hem liet vallen omdat hij niet goed kon leren. Zou je achter hem staat in alles wat hij doet. Dus ook in het adopteren van mij. En in het samenwonen met mijn moeder en alles wat er verder nog bij moet.
Hij: Ik laat me niet vertellen of ik wel of niet van mijn zoon hou door de dochter van een golddigger zoals je moeder, en geloof me meisje, jij word echt niet veel meer!
En toen hing hij op..
Dat is de laatste keer dat ik hem sprak.
En mijn vader had trouwens geen cent te makken dus veel te golddiggen viel er niet..
Daar had ik het dus net met mn vader over en die was dus helemaal verdrietig omdat hij dat niet wist enz. Zijn vader beheerd nu zijn geld en daar is hij het niet mee eens. Hij krijgt 40 euro in de week om van te leven en mijn broertje (wel zijn biologische zoon) en ik hebben niet eens bedden om op te slapen hier.
mjah genoeg gezeurd
byebyee xx
21 okt 2007 - bewerkt op 21 okt 2007
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 okt 2007 LezersLijst [Edit]
- O 27 okt 2007 gouden kooi &nd geslapert
- O 26 okt 2007 geslaagd feest & haar in de verf
- O 26 okt 2007 night night!
- O 25 okt 2007 Hair dye &nd Parties
- O 25 okt 2007 geen uitnodiging
- O 25 okt 2007 geshopt, verjaardag en nog wat gebrabbel. ( 3 )
- O 22 okt 2007 shoppen & nieuw huis
- O 21 okt 2007 goed gesprek
- O 13 okt 2007 mijn lieve papa xD ( 1 )
- O 08 okt 2007 eenzaam+pech...
- O 06 okt 2007 naïef? ( 6 )