grijze wolken overspoelen mijn gedachtes
op het moment dat ik denk aan jou
ik voel me nu zo alleen
en tog gek omdat ik super veel van je hou
ik wil je niet kwijt
maar ik ben tog bang dat het opnieuw gebeurd
dat ik niet goed genoeg ben voor jou
zonder jou mijn hart zwart gekleurd
ik wou dat je hier was
zodat je me kon vertellen dat alles goed is
zodat ik kan schuilen in jou armen
zonder jou een groot gemis...
de grijze woken worden langzaam zwart
op het moment dat de regen er uit spat
regen en bliksem in mijn hoofd
maar tog voel ik me nat
ik voel me naakt en alleen
weerloos en overgelaten aan mijn lot
depressies, depressies, depressies
maken mijn leven kapot
waarom kan ik niet zijn zoals ieder ander?
waarom altijd maar weer die pijn?
ben ik gedoomd te mislukken?
zodat ik de rest van me leven verdrietig zal zijn?