grootvader figuur

nu wil mijn grootvader dus weer contact, mijn moeder heeft haar vriend(die bij ons woont) mijn grootvader laten bellen, samen hebben ze een paar voorwaarden ect. gesteld. een paar van die voorwaarden weet ik:

- de ontmoeting zal plaatsvinden op neutraal terrein, in daarbij in de buurt van ons huis zodat als mijn zusje ook wil, een van ons naar huis toe kan gaan als ze dat wil en de ander kan blijven
- er wordt geen geld uitgedeelt en ook geen cadotjes beloofd en ook geen geld beloofd, als er contact komt zal dat komen om het contact en niet om geld ect.
- er wordt zeer zeker niet over mijn vader gesproken
- mijn moeder zal erbij zijn en misschien haar vriend ook
- we mogen elk moment gaan als we dat willen
dat was het volgens mij wel z'n beetje er zal vast wel meer zijn, maar daar weet ik niet van af


Ik hoop zo dat deze ontmoeting goed zal gaan en dat hij me wat over zijn kant van mijn familie kan vertellen. Ik weet niet of ik wil dat mijn zusje hem gaat ontmoeten omdat het ook fout kan lopen en ik niet weet hoe zij zal reageren en of het haar pijn zal doen. Ze heeft nog zoveel pijn tedens haar verwerkingsproces te gaan. oh op zulke momenten hoop ik dat zij alles snel verwerkt en niet zo als ik dingen voor me houd, sterk probeert te zijn en dan langzaam beetje voor beetje instort, maar ja aan de andere kant hoop ik ook niet dat ze mij als steunpilaar gaat gebruiken, ook al zou dat goed voor haar zijn en mijn plicht als grote zus, het zal voor mij zwaar worden en lastig en ik wil het ook niet verpesten voor haar door de verkeerde dingen te zeggen.

ook ben ik bang voor de ontmoeting, hoe zeer ik er bij vlagen naar toe mag kijken. stel dat het verkeerd loopt, dan is de kans op contact waarschijnlijk vergoed verkeken. Hij is al oud, zijn vrouw is al dood, en die was nog wel de aardigste van het stel.
het zijn ook hele andere mensen, gevoelens mijn voor hun erg anders... voor ons zijn ze erg belangrijk. het staat me nog bij dat ze vroeger zich ook al anders gedroegen als mijn andere opa en oma ( en als de opa en oma van mijn moeders vriend kant).
en daarbij komt nog het feit dat ze ons helemaal niet snappen en toen tijdens die rechtzaak dat ze ons wouden zien, geen therapie iets wouden volgens over hoe ze met ons om moeten gaan, alsof we die moeite niet waard zijn, of zou er iets anders achter hebben gezeten.

ik ben ook bang dat hij zich weer mijn opa zal noemen. Dat is hij NIET!, hij is niet als mijn opa's. ik ken hem niet. Als hij zich zo beschouwd zal ik hem moeten verbeteren, dat gaat moeilijk worden. Ook...

Ik heb het idee dat hij denkt dat we ngo familie zijn, maar dat zijn we niet. we zijn gewoon twee vervreemde mensen die toevallig en niet ter vreugde van beide partijen een bloedverwantschap hebben, iets waar je niks aan kunt doen en wat maakt dat je..

ja wat betekend dat eigenlijk....
eerst zou ik zeggen veel, maar kijk ik naar mijn vader, dan betekend het niks, het maakt mij niet uit of hij leeft of dood is, maar van mijn grootvader,...
nee daar kijk ik gewoon anders tegen aan, ik snap het zelf nog niet waarom? Is het omdat hij famile, qwa bloedverwantschap is, of komt het door de herringeringen daar? of de behoefde iets (weet niet wat eigenlijk) te weten?

waarom wil ik hem nu ontmoeten en een paar jaar geleden totaal niet, heb ik hem vergeven??
voor wat hij mijn moeder aandeed zeker niet, maar waarom toch ontmoeten???