Grote stappen

18 maart ’22

Vandaag heb ik verschillende stappen gezet richting hopelijk een wat vrijer leven. Ging dit gepaard zonder gevoelens van schaamte en spanning? Nee, zeer zeker niet. Als ik een sim was geweest dan was ik waarschijnlijk gestorven van schaamte. Maar ik heb het wel overleefd. Ik heb het doorstaan. Er is niets catastrofaals gebeurd.

Wat voor stappen zijn dat dan?

1. Ik ben bij de groep gaan zitten. Uit mezelf. Ik voelde me eerst wel ongemakkelijk, maar dat ging beter naarmate ik er langer bij zat. Ik ben wel even lichtelijk gespannen weggelopen, maar dat kwam omdat het onderwerp even over de oorlog ging en over wat waar is en wat niet waar is. Ik ben wat dat betreft zo beïnvloedbaar, dat ik alles wat op het nieuws komt meteen geloof. Ik ben een schaap! Maar verder ging het wel goed.

2. Ik heb gevraagd of ik een cadeautje van mijn werk mee mocht nemen voor de verjaardag van mams Met veel schaamte, dat wel. Het leek erop dat het niet erg was dat ik het vroeg, maar toch schaamde ik mij enorm. Ik kon wel door de grond zakken. De grootste reden was de betaling, natuurlijk. Maar dat kwam wel goed, zei E. Dus ik heb nu een cadeautje van mijn werk voor mams met een mooie kaart erbij. Die ga ik na mijn werk even langsbrengen, samen met een zak melkbolletjes van de ah.

Op zich ben ik wel trots op mezelf. Hoewel ik het wel jammer vind van de vele schaamtegevoelens. ☹

Maar daarentegen vind ik de verwijzing naar de sims wel geweldig.