Handig; wat een avontuur

Wat ontzettend handig:

Er was hier zojuist, in de woonkamer waar ik achter de computer zat, een wesp. Ik signaleerde hem en pakte gelijk de hond! Uit voorzorg dat hij de wesp op zou eten of gestoken zou worden ofzo..
Mama was bij me en pakte de vliegenmepper. Ze deed een wanhopige poging de wesp te grijpen, zonder bril ziet ze dat beest vrijwel niet, laat staan vangen: Nee, dat ging dus al bij voorbaat mis, dat zag ik al.

Dus, ruilen dan maar: ik de mepper, zij de hond. Dit laatste ging ook niet helemaal vlekkenloos: Na een aantal tellen liep de hond alweer rond. Vanaf nu had de hond het niet meer gemund op de wesp maar: op de MEPPER! die dus heel fijn in mijn hand was.. Oke, hoe kan het handiger: ik met een mepper op jacht op een wesp, de hond, springend en blaffend achter mij aan op jacht naar de mepper. Wat een hijsa! Hij heeft de woonkamer verbouwd die hond. Damn.. Hij was door het dolle heen, rennen, springen. Hij sprong zelf op de bank, terwijl hij heeeeel goed weet dat hij dat niet mag!
Echt, dan issie van het patje af...

Totdat mijn zus, die net op dat moment thuis kwam van haar advocatenkantoor baan (dus helemaal strak in de nette kleding) zegt: 'Ach, dat komt gewoon doordat je dat ding vast hebt'. Dus ze pakt hem over.. Het duurde niet heel erg lang voordat de hond doorhad dat niet ik de mepper had.. Maar zij! Ja, je verwacht het al: hij springt vol met zn klauwen tegen haar mooie legging en jurkje en whatever ze aanhadaan. Hahaha mooi man...
Ze besloot toen toch maar de mepper gewoon teerug te leggen op zijn plek, bovenop de kast.

Overal krassen. Max had me zo veel gekrabt, door kleding heen. Mijn benen, buik, liesen waar hij een aantal kerel vol zijn poten plaatste.

Maar mijn armen, die waren nog het ergst. Ze staan er nog steeds (3 uur verder) en het deed echt veel zeer, het brandde echt. Dus, ik liep naar de keuken waar ik die branderige strepen onder de kraan wilde gaan houden. Op dat moment zag ik hem! De wesp. Mijn zus rende met de vliegenmepper mijn kant op, naar de keuken (de hond erachteraan). De wesp ontsnapte weer bijna (de hond langs me met zijn poten op 't aanrecht! Tjonge jonge die weet niet van ophouden! Hij weet dondersgoed dat dat niet mag!) Maar!! ik ving de wesp en heb hem heelhuids (dom eigenlijk, wat heb je eraan, kut beest) naar buiten gebracht. Eindelijk! verlost van de kwade wesp. De hond werd langzamerhand weer rustig..



Tjonge jonge, wat een avontuur!!

Haha

Liefs xx