laatst in de bus (de perfecte plaats om je gedachtes te laten gaan) dacht ik aan mijn jeugd.
ik dacht terug aan alle mooie momenten die ik heb gehad omdat ik die zovaak vergeet en alleen het slechte herinner.
ik dacht aan de tijd in noorwegen.
een mooie witte winter (en kerst) mijn broertje en ik speelden altijd buiten in het bos (we woonden midden in het bos) en we speelden veel in het granenveld (beneden aan de heuvel/berg was een granenveld) altijd klimmen op de pakken met hooi en altijd sleetje rijden naar beneden.
we hebben eigenlijk ontzettend veel lol gehad.
we gingen ook altijd mee met onze buurjongetjes naar hun hut in het bos.
zij hadden met hun vader een hele grote hut gemaakt waar je ook een kampvuur kon maken.
ook gingen we altijd voor onze moeder hout zoeken dat nog een beetje droog was
(wat natuurlijk onmogelijk was als er een halve meter sneeuw lag)
ik denk ook terug aan de tijd in de oosterparkwijk in groningen.
ik woonde er met mijn vader en in het weekend kwam mijn broertje ook.
we gingen altijd naar het trainingsveld van FC Groningen om te voetballen (en dat was zo cool!)
soms kregen we een bal van een speler om iets verderop te voetballen (ze hadden 2 velden) en dan gingen we gewoon voetballen letterlijk naast de training.
mijn broertje was er dol op en achteraf gezien ik ook. Op dat moment vond ik het niet altijd zo leuk omdat mijn broertje altijd mijn enkels kappot schopte met zijn schoenen *au*
1 keer zijn we met een jongen uit de buurt naar het stadion gegaan toen er 'niemand' meer was en toen zijn we over het prikkeldraad geklommen en hebben we gevoetbald op het wedstrijd veld van FC Groningen. we hebben ons toen echt uitgeleefd
en nu het stadion er niet meer is denk ik er met nog meer positieve gedachtes aan terug.
ik vond het toen al heel bijzonder.
ik keek om me heen en zal al die lege stoelen en een ENORM veld.
ook had ik daar in het oosterpark 1 maat met wie ik altijd kon praten.
hij was het zoontje van mijn vaders vriendin (gewoon een vriendin)
we speelden altijd buiten
in de winter gingen we naar een verlaten industrie terein en gingen we allemaal stenen en beton stukken naar een lege container dragen en maakten wij daarbinnen een stenen vloer waarop we onze gevonden meubelen op konden zetten. (een stoel die helemaal af was en een houten wankelend tafeltje)
er zaten erg veel gaten in de grond op dat terrein en als het had geregend lagen er altijd ENORME diepe plassen. (ik kon er tot mijn knieeen in staan)
en dan was ons doel om over de breedste en diepste plassen heen te springen (wat dus de meest hilarische momenten opleverde !!
)
thuis speelden we veel spellen achter de PC en nitendo
ook ging de k'nex er vaak aan samen met de lego
en altijd gingen wij als eerste van onze school het ijs op van de vijver.
wat dat betreft kon ons niks schelen...we wouden schaatsen dus het ijs kon maar beter niet breken met ons erop
vaak werd ik hierom wel uitgescholden voor jongen of wattanook omdat ik al die dingen deed maar what the fuck kon mij dat schelen...ik had fun toch?
nou ja die gedachtes gingen er dus bij mij om in de bus en gelijk voelde ik me daarna een beetje gelukkiger