Hawaii

01
Het is een warme, zomerse dag.
Uitgelaten fietst een groep scholieren richting huis.
Eindelijk vakantie!
“Yes chickies!” roept Tori. “Voorlopig 8 weken niet naar school!”
Sarah en ik moeten lachen om dat ‘chickies’.
“Tori, je bent echt prettig gestoord. Vind je niet Amy?” zegt Sarah.
Ik knik lachend.
“Nou hoor” pruilt Tori, quasi beledigt.
“We houden van je hoor,” zeg ik maar snel.
Straks is ze echt boos!
Tori knipoogt naar me en ik grijns terug.
“Weet ik toch, “ zegt ze, “maarre, ik spreek jullie nog wel meiden. Ciao!”
“Doeg,” roepen Sarah en ik terug.
Tori rijdt haar straat in, terwijl wij verder fietsen.
“Ga je zo nog even met mij mee Amy?” vraagt Sarah.
“Tuurlijk,” glimlach ik.
Sarah en ik zijn al vriendinnen sinds we bij elkaar in de kleuterklas kwamen!
Ook al zijn we heel verschillend, Sarah is wat spontaner dan ik ben.
Tori en Sarah kunnen samen lekker gek doen, terwijl ik meestal wat verlegen ben.
Maar gelukkig sluiten ze mij niet buiten, in tegendeel zelfs!
Ze trekken me overal in mee.
Vijf minuutjes later komen we bij Sarah aan.
“ Hey mams,” zegt Sarah super vrolijk.
Haar moeder lacht. “Hey meiden! Lekker vakantie?”
“Tuurlijk,” antwoord Sarah en ze rolt zogenaamd met haar ogen.
Haar moeder doet net alsof ze het niet doorheeft en vervolgt: “Trouwens, Sarah er is een brief voor je. Hij ligt op de eettafel.”
“ Een brief?” zegt Sarah verbaasd, “voor mij? Sinds wanneer krijg ik brieven?”
“Sinds nu, blijkbaar” antwoord haar moeder droog.
Ik schiet in de lach. Sarah en haar moeder gaan zo leuk met elkaar om!
“Pak die brief nou Saar,” zeg ik, “en lees effe voor.”
Sarah steekt haar tong naar me uit. “Ja dáág, hartstikke privé hoor.”
Ze loopt naar binnen en ik loop achter haar aan.
Als ze de brief begint te lezen, probeer ik over haar schouder mee te lezen, wat niet lukt omdat ze me doorheeft.
Expres gaat ze zitten, zodat ik niets meer kan zien.
Opeens verandert haar gezichtsuitdrukking.
Vol ongeloof staart ze naar het velletje in haar handen. “
Waaah!” gilt ze uitgelaten. “Dit geloof je nooit!”
“Wat niet??” ik ben nou echt heel nieuwsgierig.
“Ik heb gewonnen! Ik win! Ik win! Waaah”
“Je wint? Wat win je? Waarmee win je?”
“Winnen?” verbaasd komt de moeder van Sarah nou ook naar ons toelopen.
“Ik..ik..” begint Sarah met glanzende ogen.
Ze maakt een vreugdedansje door de kamer.
Sarah’s moeder en ik kijken elkaar vragend aan.
“Kom op, zeg!” beveel ik.
“Lees zelf maar” Triomfantelijk overhandigt Sarah ons de brief.

Beste Sarah,

Hartelijk gefeliciteerd! Jouw ontwerp voor jouw ideale vakantiebestemming was de beste. Je hebt gewonnen! Je mag samen met 2 andere personen drie weken vakantie vieren op Hawaii!

De rest lees ik niet eens.
“Wáát!” gil ik nu ook enthousiast, “hóe gaaf! Hawaii!!”
Ik geef haar een knuffel, terwijl Sarah’s moeder ons nu nog verbaasder aankijkt.
“Ik…jij…wedstrijd? Hawaii?” vraagt ze, maar ze krijgt geen antwoord.
Sarah en ik dansen nu samen door de kamer.
“Stel je voor,” gilt Sarah, “jij, Tori en ik lekker naar Hawaii!”


02
’s Avonds zitten de ouders van de 3 meiden en Tori, Sarah en Amy zelf, bij elkaar.
“Sarah kreeg vanmiddag een brief,” begint Sarah’s moeder, terwijl ze de brief rond geeft.
De ouders reageren ook verrast.
“Ik heb een prijsvraag gewonnen en mag met Tori en Amy 3 weken op vakantie naar Hawaii!” vertelt Sarah enthousiast verder.
“Maar…dat is geweldig! Wat leuk!” roept Tori’s vader enthousiast en ook Tori’s moeder knikt.
“Van ons mag je, Tori.”
Tori springt blij overeind en omhelst haar ouders en daarna Sarah.
Afwachtend kijken we allemaal naar míjn ouders.
“Ik weet het niet, ik heb het liever niet…” begint m’n moeder.
Geschrokken kijken Tori, Sarah en ik elkaar aan.
Ook de andere ouders kijken vragend.
“Ze zijn nog maar 16 hoor, wie weet wat er allemaal kan gebeuren, bovendien zouden we met ons eigen gezin al op vakantie gaan naar Italië, wat is daar opeens mis mee?! Nee, ik heb liever niet dat ze gaat. Wat jij, Bob?”
Smekend kijk ik m’n vader aan.
“Pap, alsjeblieft! Wat kan er nou gebeuren? Je kent me toch?”
“Bovendien, er stond toch in die brief, dat er een volwassen begeleider voor de meiden is? Super safe” helpt Tori’s moeder me.
M’n vader knikt. “Tja, ik heb er geen problemen mee, maar als Ellen het liever niet heeft…”
“Meiden, zouden jullie ons even alleen willen laten?” bemoeit Sarah’s vader zich ermee.
“Ja tuurlijk, roep ons maar als jullie tot een besluit zijn gekomen” vind Sarah.
Sarah en Tori staan op en trekken mij overeind.
Als we in Sarah’s kamer zijn, kan ik wel jánken.
“Kan ik een te gekke vakantie hebben op Hawaii, met jullie, mág ik niet van me moeder”
Sarah slaat een arm om me heen.
“Ach joh, het komt heus wel goed” zegt ze.
“En anders, we gaan echt niet zonder jou hoor Amy” Tori kijkt me lief aan.
Ik glimlach.
“Thanks, jullie zijn echt de aller- aller beste vriendinnen!”
Tori en Sarah glimlachen ook en we omhelzen elkaar.
“Kom op, weer naar onze ouders, m’n vader roept…” zegt Sarah.

Als we weer beneden komen, kijk ik gespannen naar de gezichten van mijn ouders, maar ik word er niet wijzer van.
Pap kucht. “Meiden…” begint hij. “We hebben besloten, dat Amy ook mee mag naar Hawaii.”
Ik gil, omhels Tori en Sarah, daarna m’n ouders en aangezien ik toch bezig ben, de andere ouders ook nog even.
“Dank je, dank je, dank je!”
Ben ik ooit zó blij geweest?
Ik begin op Sarah te lijken!

De volgende dag gaan Tori, Sarah en ik shoppen: inkopen doen voor Hawaii!
Terwijl ik met m’n vriendinnen door de stad loopt, zucht ik tevreden.
Sarah kijkt me vragend aan.
“Wauw…Hawaii! Dat is echt…een droom!! Ik kan het nog steeds bijna niet geloven dat wij met z’n drietjes erheen gaan! Volgende week al!”
Sarah knikt lachend en Tori zegt: “ Inderdaad, het is mooi wel een droom die voor ons werkelijkheid gaat worden!”
“Zullen we even langs een reisbureau gaan?” vraagt Sarah aan ons. “Ik bedoel, Hawaii, zon, zee, strand, bloemenmeisjes…ik heb geen idee wat er voor de rest is?”
Ik kijk verbaasd – bloemenmeisjes? – en zie Tori’s wenkbrauwen ook omhoog schieten.
We kijken elkaar aan en schieten in de lach.
Sarah lacht ook mee, het werkt zo aanstekelijk!
“Nou oke,” zegt Tori, als ze eindelijk stopt met lachen en Sarah en ik ook weer wat rustiger zijn. “Ik wil ook wel even langs een reisbureau…”
“Informatie over de bloemenmeisjes daar,” ik kijk schijnheilig, Tori begint weer te lachen en Sarah stompt tegen m’n arm aan.
Maar oké, 5 minuten later zitten we in één of ander reisbureau.
Nadat we allemaal folders en dingen hebben meegekregen gaan we op een terrasje zitten en bladeren de folders door.
“Hawaii is echt hét paradijs op aarde, geloof ik”
“Ja hè Amy” vind ook Sarah. “Wauw, zo mooi als het daar is”
“Hét paradijs voor boardbabes en surfdudes” zucht ook Tori.
“Neeeh, niet weer” kreun ik.
Jahoor, Sarah en ik liggen wéér in een deuk.
Dat zal wel zo blijven vandaag, om de 10 seconden lachen.
‘Haha, het is echt waar” zegt Tori. “kijk zelf!” en ze overhandigt ons een foldertje.
Sarah en ik willen er tegelijk in kijken.
“Au! Amy wat heb jij voor hard hoofd!” zegt Sarah verontwaardigt.
“Ik? Bedoel je niet jezelf?”
“Kijk nou!” zeurt Tori.
Ik zucht, wrijf over m’n hoofd en zie inderdaad allemaal surfers en , ehm, ‘boardbabes’.
“Te gek!” is mijn reactie.

De avond voor vertrek zit ik opgewonden beneden.
“Morgen is het zo ver!” zeg ik enthousiast.
“Ga maar alvast slapen, je vertrekt morgen al vroeg” zegt m’n moeder.
Ik knik en sta op. “Trusten”
Ik geef m’n vader en moeder een nachtzoen en verdwijn naar boven.
Ik kan nooit slapen, ik ben veel te zenuwachtig! Denk ik.
Maar als ik in me bed ligt, val ik bijna meteen in slaap.
Dromend, over Hawaii. Een droom, die morgen werkelijkheid gaat worden!

03
Eindelijk is het dan zover!
Tori, Sarah en ik staan met onze families op het vliegveld.
Zo meteen gaan wij drietjes met een vliegtuig naar Hawaii !
Hoewel ik het allemaal super gaaf vind en er super veel zin in heb, ik heb ook wel een beetje buikpijn.
Dit is de eerste keer dat ik zonder me ouders op vakantie ga.
De eerste keer, dat ik ze 3 weken niet zal zien!
“Amy, we moeten gaan” Sarah ziet aan me, dat ik het afscheid nemen toch wel moeilijk vind.
Ik knik en omhels mijn ouders nog een keer stevig, terwijl ik toch een paar tranen moet wegslikken.
“Doeg, ik bel meteen als ik er ben!” verzeker ik ze.
Mijn ouders glimlachen. “Dag meid, pas goed op jezelf hè! En veel plezier.”
“En doe geen gekke dingen, als er iets is kan je altijd bellen en dan komen we je meteen ophalen. Vergeet niet dat je goed moet slapen en…”
“Jaahaa mam,” lach ik. “Ik ben geen klein kind meer. Ik kan heus wel op mezelf passen.”
Ik knipoog naar m’n ouders en dan lopen Tori, Sarah en ik naar ons vliegtuig.
Ik kijk nog even achterom en zwaai.
Iedereen zwaait terug.
Sarah en Tori draaien zich ook nog even om.
“Kom op girls, let’s go to Hawaii!”

De vliegreis valt me erg mee.
Om 6 uur ’s avonds komen we aan op Hawaii.
We stappen uit.
Een beetje onwennig kijken we rond, tot we een vrouw van een jaar of 25 naar ons zien zwaaien.
“Hello! Ben jij Sarah?” vraagt ze.
“Jep” antwoord Sarah. “En dit zijn mijn vriendinnen, Amy en Tori.” Ze wijst naar ons.
“Hi,” antwoorden ook wij.
“Ik ben Louise. Jullie zullen wel moe zijn van de vliegreis of niet?”
We knikken. De reis heeft ons inderdaad behoorlijk vermoeit.
“Oké, volg mij maar. Dan gaan we met mijn busje naar jullie hotel.”
Tijdens de autorit kijken we onze ogen uit.
“Het is hier nog veel mooier dan ik had gedacht,” zeg ik.
Tori en Sarah zijn het helemaal met me eens.
Als we bij het hotel zijn en hebben ingecheckt, dumpen we snel onze koffers op de kamer.
“Zullen we ons eerst even opfrissen en daarna gaan eten?” stelt Tori voor.
“Is goed. Gaan we na het eten dan nog even een beetje de buurt verkennen?”
“Ja!” zegt Sarah meteen. “Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben helemaal niet meer moe!”
Dus zo doen we het.
“Oh, ik moet nog wel even naar huis bellen” bedenk ik me opeens.
“Doe dat eerst maar, dan ga ik vast douchen” zegt Tori.
Ik steek me tong uit, “Jij weer als eerste?”
Tori lacht en zegt: “Pas maar op, 3 weken moet je nog met me opschieten, ik pak je nog wel terug!”
Lachend verdwijnt ze de badkamer in en ik bel naar huis.
Sarah pakt haar koffer alvast uit.

04
Als Tori onder de douche vandaan komt, is het mijn beurt.
Lekker, die warme stralen op je lijf. Daar knap ik dus echt van op!
Ik zeep mezelf lekker in en was m’n haar ook meteen.
Als ik eronder vandaan kom, met een handdoek om mijn haar heen gevouwen, gaat Sarah.
Ik doe een kort, wit rokje aan en een lichtgroen topje, dat kleurt mooi bij mijn bruine haar.
Als we alledrie klaar zijn, lopen we naar beneden en gaan in het kleine restaurantje zitten, dat bij het hotel hoort.
Er komt een serveerster naar ons toe, die onze bestelling opneemt.
Na even op de menukaart gekeken te hebben, bestel ik maar gewoon friet met mayonaise.
En een cola natuurlijk.
“Amy! Kom op! Dit is Nederland niet…Friet is zo…zo saai en Hollands” Tori kijkt me verbaasd aan.
Ik grinnik.
“Wat maakt dat nou uit? Toevallig vind ik friet wel lekker hoor.”
Tori rolt met haar ogen en kijkt naar Sarah.
“Wat vind jij daar nou van?” vraagt ze.
“Hè? Wat? Waarvan?” geschrokken veert Sarah overeind.
“Zo, waar zat jij met je gedachten? Of heb je nou al een leuke jongen gezien?” plaag ik haar.
Als ik zie dat ze veelbetekenend naar buiten kijkt, leun ik geïnteresseerd wat naar haar toe en kijk uit het raam.
Ik zie een paar jongens en meiden staan, vlak bij het strand en ik fluit zachtjes.
“Welke is het?”
Sarah lacht geheimzinnig.
“Laat maar joh…”
Ik kijk haar vol ongeloof aan.
Ze steekt haar tong naar me uit.
“Ennem, van mij mag Amy wel friet nemen hoor, Tori.”
Nu kijkt ook Tori alsof ze spoken ziet.
“Maar…maar…” stamelt ze. “Je zat met je gedachtes bij die jongens?”
Sarah lacht. “Welnee, ik was gewoon benieuwd wat jullie van die jongens vonden”
Zogenaamd boos kijken Tori en ik weg van Sarah, naar buiten.
Na een poosje kan ik het toch niet voor me houden.
“Die met dat bruine, halflange haar en zwarte zwembroek…”
Sarah en Tori schieten in de lach, ik voel me nou toch wel een beetje opgelaten.
Waar ben ik mee bezig, normaal wacht ik minstens 2 maanden voor ik zoiets – ontzettend onbenulligs - vertel aan m’n vriendinnen!
Kun je nagaan.
Maar ach, zoveel kwaad kan het niet, toch?
De serveerster komt ons eten brengen en we zijn een poosje stil.
“Volgens mij heeft ‘ie al een vriendin Amy,” verbreekt Sarah tenslotte de stilte.
“Oh?” zeg ik en kijk uit het raam.
Inderdaad, een mooi, slank meisje met prachtig lang, bruin haar staat – of beter gezegd hángt – overdreven aan de jongen.
Grr, ik mag haar nou al niet.
Het is zo’n meisje dat elke jongen kan krijgen, ontzettend lekker is en het zelf weet ook.
Zo’n meisje met een rijke pa, populairder dan de populairste.
“Ach, dat maakt mij toch niet uit?” zeg ik zelfverzekerd. “Ik zit op Hawaii en ga gewoon hartstikke veel lol hebben met m’n vriendinnen! Ik laat mijn droomvakantie toch niet door een jongen, die er leuk uit ziet, verpesten?”
Tori knikt goedkeurend en de rest van de maaltijd praten we gezellig verder.
Stiekem kijk ik af en toe nog naar buiten, naar die leuke jongen, tot ik merk dat Sarah me vragend aankijkt.
Ik kleur een beetje rood en kijk de rest van de maaltijd niet meer naar buiten, maar ik zie wel, dat Sarah lief naar me lacht.

05
Als we klaar zijn met eten, de friet was trouwens hartstikke lekker, lopen we naar buiten.
Het is nog lekker warm buiten en we lopen naar het strand.
Na een stukje gelopen te hebben, plof ik neer in het zand.
“De zon gaat bijna onder,” zeg ik.
Tori kijkt naar de lucht en knikt.
“Inderdaad!”
Sarah komt naast me zitten en Tori gaat ook maar zitten.
We kijken toe, terwijl de zon langzaam onder gaat.
“Wauw…dat is zeker romantisch,” zwijmel ik.
Sarah lacht. “Wat ben je toch een romantisch type Amy!”
Ik bloos, maar aangezien de zon onder is gegaan ziet Sarah of Tori het gelukkig niet.
“Hé, zelfs ík vind dit romantisch meiden,” klinkt Tori’s stem naast me.
Nu schiet ik ook in de lach.
Tori is meer een punker, of een gothic.
Ik ben juist een stil, dromerig type.
Na nog een poosje dollen op het strand, staan we op en lopen we terug.
“Ik ben nou toch wel moe eigenlijk,” geeuw ik.
“Hand voor je mond Amy! Enne, ja ik eigenlijk ook wel”
“Je klinkt anders nog behoorlijk bijdehand hoor Sarah,” antwoord ik gevat terug, voor mijn doen dan.
Sarah weet hier inderdaad niks op te zeggen en Tori geeft me goedkeurend een stomp.
“Goed zo meisje!”
“Maarre, zullen we dan maar alvast onze bedden opzoeken?” stel ik voor.
De meiden zijn het met me eens, dus lopen we weer richting het hotel.

Als ik eenmaal in m’n bed lig, hoor ik Tori en Sarah nog zachtjes praten.
Ik heb geen zin om me ermee te bemoeien, ik ben veel te moe.
Terwijl ik geniet van het idee dat ik eindelijk in Hawaii ben met mijn 2 hartsvriendinnen, val ik langzaam in slaap.

De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker.
Ik rek me uit en kijk op de wekker.
Half 7 nog maar!
Hoe bedoel je, vroeg wakker.
Het verbaast me dus ook niet, als ik Sarah en Tori nog zie slapen.
Ik ga weer liggen, met mijn armen onder m’n hoofd maar na een kwartier geef ik het op.
Ik slaap voorlopig niet meer.
Zachtjes stap ik m’n bed uit en pak m’n bikini, een heel kort, lichtblauw broekje en een wit topje.
Ik loop naar de badkamer en ga eerst even douchen.
Als ik er na 10 minuten weer onder vandaan kom en ben aangekleed, slapen Tori en Sarah nog steeds.
Op mijn tenen sluip ik de kamer uit en het hotel.
Ik ga even lekker een ochtendwandeling maken op het strand.
Het warme, zachte zand voelt lekker en ik schop m’n slippers uit, die pak ik later wel weer.
Ik ben nog maar 10 meter verder, of ik hoor iemand roepen.
“Hey, jij! Zijn deze van jou?”
Verbaasd kijk ik achterom en ik zie die mooie jongen van gisteren staan, mét mijn slippers.
Ik knipper met m’n ogen en merk dat ik bloos.
Shit, wáárom ik?
“Ja…” antwoord ik.
Ja? Wat nou ja? Kan je alsjeblieft nóg sexier doen Amy?
De jongen loopt op me af en glimlacht.
“Hier...asje! Hoe heet je?”
Wauw! Die glimlach! Díe is pas sexy!
Ik merk tot mijn grote verafschuwing dat ik staar en snel zeg ik: “Ehm, dankje, ik ben Amy, jij?”
“Chris”
Weer die mooie lach.
Mooie jongen, mooie lach, mooie naam…Great.
“Okey, dankje voor me slippers, maar ik moet gaan, doei.”
Snel loop ik weg en ik merk wel dat Chris me verbaasd na staart.
Pech! Wat moet ‘ie van me?
Laat ‘m lekker naar z’n sexy vriendin gaan!
Ik ben gewoon onhandig.
Ik loop terug naar het hotel en als ik weer in m’n kamer kom, zijn Sarah en Tori ook klaar.
Het is inmiddels half 9.
“Mogguh meiden! Zin in een ontbijtje?” begroet ik ze vrolijk.
Ik verzwijg maar, wie ik net tegen kwam.

06
Na lekker uitgebreid ontbeten te hebben, gaan we naar het strand.
Als we een plekje hebben gevonden, sprinten Tori en Sarah meteen de zee in.
Brr! Rustig trek ik m’n kleding uit, prop het in m’n tas en pak me zonnebrand.
Terwijl ik onhandig zit te klungelen met de zonnebrand – hoe moet ik ooit me eigen rug insmeren – is er opeens schaduw.
Geïrriteerd kijk ik omhoog.
Chris!
Ik hap naar adem.
Hij staat daar, in z’n mooie zwarte zwembroek.
Hij heeft een surfboard bij zich.
Surft hij?!
“Hey Amy!”
“Hey” mompel ik terug.
God, ik voel me zó verlegen worden!
“Wacht, ik help je wel even” hij pakt m’n zonnebrand en begint mijn rug in te smeren.
Ik shake over mijn hele lijf en m’n hart bonkt zó hard dat ik het gevoel heb, dat ik straks flauw val ofzo!
Met tedere bewegingen smeert hij m’n rug in.
“Hier,” hij geeft me mijn zonnebrand terug, nadat hij klaar is.
“Dankje!” ik glimlach naar hem.
Hij glimlacht ook naar mij en raakt m’n wang even aan.
“Ik moet gaan,” knipoogt hij.
Ik bloos maar grijns toch terug.
“Key, surfse” zeg ik.
“Dankje, kan jij surfen?” vraagt hij.
“Nee!!” antwoord ik meteen.
En ik ben het ook niet van plan ooit te gaan leren!
Zoveel lef heb ik niet…
Hij trekt een wenkbrauw op, hij merkte vast dat ik zo snel antwoordde.
“Ik wil het je wel een keer leren”
“Eh..nee dank je, ik dacht dat je ging surfen? Ik ga in ieder geval de zee in. ‘k Zie je nog wel. Doei”
Weer vlucht ik weg.
Hij maakt me zó onzeker!
Ik ren het water in.
Tori en Sarah komen meteen op me af.
“Zagen we dat nou goed??” vraagt Tori meteen.
“Wat?” antwoord ik onschuldig.
Sarah’s mond valt open.
“Neuh, niks,” Tori kijkt heel onverschillig, “behalve dan dat die ene jongen met dat halflange bruine haar en zwarte zwembroek je rug insmeerde en je met ‘m aan het kletsen was?”
“Ooh, dat!” ik trek een schijnheilig gezicht.
“Dat ja…” Tori en Sarah kijken me afwachtend aan.
Ik zucht.
“Meiden echt, forget it!”
Tori wilt weer haar mond open doen om iets te zeggen, maar Sarah kent me en ziet dat er iets is.
Snel zegt ze eroverheen “Okey” en begint een watergevecht.
We gillen en duwen en trekken elkaar onder water, tot we het zat zijn.
Dan lopen we terug naar onze handdoeken en gaan lekker liggen bakken.
Ik pak na een poosje m’n ELLEgirl en begin te lezen.
Als ik op een gegeven moment opkijk zie ik dat het meisje van gisteren weer bij Chris hangt, maar zijn ogen ontmoeten de mijne.
Ik word meteen weer rood en lees snel verder.
Chris? Wat heb ik? Wat heb jíj? Met dat meisje?
Ik zucht ongemerkt even.
Er is iets met die Chris, maar wat?

07
Als ik net weer lekker in m’n ELLEgirl aan het lezen ben, is er voor de 2e keer die dag opeens een schaduw over me.
Weer kijk ik pissig omhoog.
God, Chris! Laat me nou met rust…
Maar ik zie geen Chris, ik zie alleen maar donkere wolken voor de zon verschijnen.
Het begint al zachtjes te regenen.
“Fuck man!” zegt Tori. “Gaan we op vakantie, begint het opeens te regenen”
“Help liever effe al onze spullen snel naar het hotel te brengen” vind Sarah.
Praktisch, als altijd.
Snel haastten we naar binnen.
“Wat nu?” moppert Tori.
“Er is nog genoeg te doen hoor! Wees toch eens positief,” zeg ik.
“Amy, met jou kan ik praten” Sarah lacht naar me. “maar oké, wat gaan we doen?”
We besluiten eerst maar even te lunchen, misschien klaart de lucht daarna nog wel op.
En jahoor! Als we klaar zijn met eten, straalt de zon weer volop.
Gelukkig!
Terwijl we naar buiten lopen, komen opeens Chris en de hele gang naar ons toelopen.
“Hey Amy!”
“Hi…”
Sarah en Tori kijken elkaar aan, maar ik zie het.
Waarschuwend kijk ik Sarah aan en ze snapt de hint.
“Hey ik ben Sarah” stelt ze zichzelf voor.
“Tori” zegt Tori spottend.
We worden ook aan de rest voor gesteld.
Dave, Eric, Roy, Lola en Het meisje heet Kiki.
Kiki kijkt me arrogant aan.
“Jullie zijn zeker toeristen, zo wit als jullie zien…”
De spanning is meteen al om te snijden, maar Tori zou Tori niet zijn, als ze er niet iets van zou zeggen.
“Jep, wij zijn inderdaad toeristen. Daar moeten jullie het toch van hebben?”
Er valt even een stilte.
“Dus…wat gaan jullie doen?” vraagt Eric tenslotte.
Hij kijkt vooral mij aan.
“Eh, daar hadden we het net over” zeg ik vlug.
“Wij wilden zo nog even naar het strand gaan en daarna uit,” verzint Sarah snel.
Tori en ik kijken naar Sarah en knikken onopvallend even.
Zo, geregeld, het is wel een goed plan van Sarah!
Het is duidelijk voor ons drieën, dat we niet echt zin hebben om met Kiki rond te hangen.
“Oké, er is vanavond een beachparty op het strand, moeten jullie zeker heen gaan! Wij gaan ook,” zegt Roy.
We knikken. “Oké, dan zien we jullie vanavond wel, Doegg!”

“Die Roy en Eric lijken me wel aardig. Net als Lena trouwens, maar die zei niet zoveel hè” begint Sarah als eerste, als ze weg zijn.
“Inderdaad,” knikt Tori. “ maar die Dave vind ik – sorry Amy – net zo’n glibber als Chris! En Kiki…nou ja, dat is voor ons allemaal wel duidelijk”
We schieten in de lach.
“Inderdaad, maar Tori, wat Chris betreft, ik ben het met je eens. Er is iets raars aan hem. Vanochtend kwam ik hem ook tegen..”
Shit, versproken, bedenk ik een beetje laat.
“Vanmorgen?” Sarah kijkt me aan. “Vertel!”
Ik vertel over die ochtend en eindig met: “ Ik vertrouw hem gewoon niet.”
De meiden knikken.
Dan, alsof we het hebben afgesproken, beginnen we over een ander onderwerp.
Dave, Chris en Kiki zijn onze gespreksonderwerpen niet waard.

08
Op het strand is het ontzettend gezellig.
Tori is al vrolijk aan het dansen en Sarah loopt er ook heen.
Een beetje verloren sta ik te kijken en haal maar even een cocktailtje.
“Heey” hoor ik opeens iemand in m’n oor fluisteren.
Ik draai me snel om en laat van schrik me cocktail vallen.
“Chris!”
Zijn mooie, sexy witte shirt zit nu al onder de cocktail.
Ik knipper met mijn ogen, hoe dóm kan iemand zijn?
“I’m so sorry!!” roep ik.
Chris kijkt me boos aan.
“Hoer! Moet je kijken wat je doet? Heel me shirt zit eronder!!”
Verbaasd kijk ik hem aan, net zat hij bijna nog te kwijlen in m’n oor en nu dit?
“Wat? Ik zei toch sorry? Wie gaat er dan ook zo ranzig in m’n oor kwijlen man!”
Wow, zeg ik dat? Ik?! De stille, verlegen Amy?
Nu is Chris écht kwaad.
Hij slaat me in m’n gezicht.
“Au! Ben je gek geworden? Blijf van me af!”
Ik trap hem, midden in de roos, als je snapt wat ik bedoel.
Dreigend komt hij op me af lopen, tot ik klem zit tussen de bar.
“Ik zou maar oppassen Amy…ik ben echt niet zo onschuldig…”
Hij doet z’n shirt een stukje omhoog en ik zie iets glinsteren.
Een mes!
Doodsbang staat ik hem aan, ik krijg het steeds benauwder en ga steeds sneller ademhalen.
“Chris, donder op, laat haar met rust,” hoor ik opeens een stem.
Ik probeer langs Chris heen te kijken en zie Eric staan.
“Eric!” ik snik.
Chris draait zich nu om naar Eric.
“Bemoei je er niet mee…je weet, dat dat onverstandig is van je”
Eric kijkt hem ijskoud aan.
“Dat weet ik inderdaad, maar mij manipuleer je niet langer.”
“Héél onverstandig mag ik wel zeggen”
“Ik zou eerst maar een ander shirt gaan aantrekken,” en Eric pakt me beet en trekt me mee.

We lopen een eindje weg en gaan dan in het zand zitten.
Ik tril over mijn hele lijf en begin opeens zachtjes te huilen.
Eric kijkt me een beetje aarzelend aan, alsof hij niet goed weet wat hij moet doen.
Dan slaat ‘ie een arm om me heen en kroelt door m’n haar.
“Stil maar…echt, Chris bluft gewoon,” troost hij me.
Ik word wat rustiger en kijk Eric aan.
“Dankje dat je me hielp” zeg ik.
Hij glimlacht. “Is toch logisch”
“Maar wat zei Chris dan over…” begin ik.
Eric legt zijn vinger op m’n lippen en kijkt in mijn ogen.
Hij kijkt me ernstig aan en een beetje bedroefd.
“Sst, vergeet het maar gewoon, je moet er niet meer aan denken, okey?”
Ik knik, maar weet zeker dat ik dat niet kan.
Wat had Chris over dat Eric onverstandig was?
En hoezo manipuleert Chris Eric?
Waarom had Chris dat mes?
Er is hier iets aan de hand en ik zal er achter komen ook.

09
“Neeh!” Sarah en Tori kijken me geschrokken aan.
“Já! Echt, ik was zo bang…” m’n lip begint weer een beetje te trillen.
We zijn weer terug op onze hotelkamer, Eric had Tori en Sarah gehaald.
Erg veel zin had ik namelijk niet meer in die beachparty.
Tori kijkt me nog steeds met open mond aan, terwijl Sarah in actie komt.
Ze kruipt naar me toe, slaat haar armen om me heen en geeft me een kus op m’n voorhoofd.
“Lieverd, ga maar lekker slapen. Echt. Morgen blijven we de hele tijd bij je, zodat er niks met je kan gebeuren.”
Tori is het er helemaal mee eens.
“Dankje, maar weet je, ik ben eerlijk gezegd veel bezorgder om Eric..”
Ik vertel de meiden wat Chris allemaal zei.
Tori knikt, “ Er klopt inderdaad iets niet, maar daar maken we ons nu niet druk om hoor! Wij gaan lekker vakantie vieren. Morgen gaan we lekker het meer op”
Sarah knikt enthousiast. “Wat dacht je van een speedboot? En dan lekker waterskiën!”
Ik schiet in de lach.
Sarah en Tori kijken tevreden naar elkaar, over mijn hoofd heen.
“Oké, doen we,” zeg ik enthousiast, “maar ik ga nou inderdaad slapen, ik ben best moe.”

Chris komt op me af met een mes.
Ik wil gillen, maar het lukt niet.
Ik wil rennen, maar ook dat lukt niet.
Hij komt steeds dichterbij, met dat mes…
Hij staat voor me en kijkt me kwaad aan.
“Aaaaaahh” een woeste kreet klinkt en…
hij tilt met kracht het mes omhoog en naar beneden.
Richting mijn hart.
Ik gil!

“Amy, Amy!” vaag hoor ik een stem.
“Neeeh, nee! Steek me niet neer! Nee! Help me toch! Sarah! Tori! Eric!”
“Rustig meisje, rustig Amy, word ‘es wakker.”
Ik doe mijn ogen open en zie Sarah bij m’n bed staan.
Bezorgd staat ze over me heen gebogen.
“Had je een nachtmerrie?” vraagt ze.
Ik knik.
“Chris…?”
Weer knik ik.
Ik voel helemaal klam aan.
Ze gaat op m’n bed zitten.
“Amy, lieverd, echt ik vind het zo verschrikkelijk wat er gebeurde…gaat het weer?”
“Ja…dit was vast een na-reactie ofzo” ik klink zelfverzekerder dan ik me voel.
Sarah knikt begrijpend, “zullen we maar weer gaan slapen?”
“Jah…” maar we blijven allebei zitten.
Opeens springt Sarah op, pakt haar kussen en propt het bij mij in bed.
“Nou,” zegt ze. “Schuif eens een stukje op! Anders pas ik er niet bij.”
Dankbaar kijk ik haar aan en ik schuif snel op.
Zonder dat ik het haar hoef te vertellen, weet ze dat ik nog steeds best bang ben.
We liggen dicht tegen elkaar aan en ik voel me opeens super veilig.
“Saar?” fluister ik zachtjes.
“Ja?”
“Heel erg bedankt, je bent een top vriendin”
Ik hoor Sarah zachtjes lachen.
“Jij ook…trusten meid!”
”Slaap lekker”

10
De volgende dag schijnt de zon weer stralend.
Als ik wakker word, ben ik meteen super vrolijk.
Tori en Sarah zijn vanochtend ook lekker vroeg wakker, dus zitten we om 8 uur al beneden in het restaurantje.
Terwijl ik net een hap van m’n broodje neem, vraag ik: “Hoe gaan we dat eigenlijk doen met die speedboot?”
Geen van ons driën heeft thuis een (speed)boot, dus hoe moeten we ooit varen?
“Ehm…er is daar toch wel iemand die met ons mee kan?” zegt Sarah aarzelend.
Tori schudt haar hoofd. “Nee…die mensen moeten natuurlijk werken…wat stom dat we dat niet eerder hebben bedacht!”
Zwijgend eten we verder.
Als we klaar zijn, lopen we naar buiten.
Even een wandelingetje maken.
We lopen nog maar net, of ik hoor iemand mijn naam roepen.
Ik kijk achterom en zie Eric en Roy.
“Goedemorgen meiden!”
“Heey,” antwoorden we in koor terug.
Terwijl Roy met Sarah en Tori staat te praten, vraagt Eric zachtjes: “Hoe gaat het nou met je?”
Ik glimlach. Lief van hem dat hij daar aan denkt!
“Ja, wel weer goed geloof ik…behalve dan dat ik vannacht een nachtmerrie had”
Eric knikt. “Ik begrijp het.”
Ik bloos en voel me stom, zoiets zég je toch niet.
Ach, ik dus wel…
Eric merkt dat ik me onzeker voelt en begint over een ander onderwerp.
“Wat waren jullie vandaag van plan?”
“We wilden een speedboot huren maarja, niemand van ons kan zo’n ding besturen,” zeg ik een beetje sip.
“Echt niet? Zonde man, waar kom je eigenlijk vandaan?” hij knipoogt.
“Roy en ik kunnen het wel, dus als jullie zin hebben om met ons mee te gaan…” vervolgt hij.
Sarah en Tori zijn natuurlijk ook metéén voor dit plan te vinden!
Dus een halfuurtje later zitten we in de speedboot.
“Waah, wat gaat dat snel!” gil ik enthousiast.
Eric lacht. “Dat noemen ze nou een speedboot”
Ik steek m’n tong uit en hij lacht.
Z’n lach is niet net zo sexy als die van Chris, maar hij is wel leuker.
Eric lacht écht, terwijl Chris een vieze glibberd is…
Ik voel de wind door m’n haren en ik geniet ervan.
Ik sluit heel even mijn ogen, heerlijk is dit!
Als ik ze weer open doe, zie ik dat Eric bewonderend naar me kijkt.
Ik bloos en voel kriebels…
Wat is dit?!
Na een poosje zegt Tori: “Zeg, zullen we ‘es proberen om te waterskiën?”
En ze voegt meteen woord bij daad.
Natuurlijk kan ze er niks van en ze gaat zó vaak onderuit, dat iedereen huilt van het lachen.
Uiteindelijk geeft ze het op.
Lachend komt ze weer op de boot.
“Het is echt zo gaaf joh! Amy jij moet het ook effe proberen! Echt iets voor jou, wedden dat het jou wel lukt?!”
“Neejoh! Nee serieus, Sarah gaat maar ofzo, ik hoef echt niet hoor…”
Ik…waterskiën…echt, in geen duizend jaar!
“Ah kom op Amy, je kan het best,” probeert ook Roy me over te halen.
Ik blijf aarzelen.
“Amy! Amy! Amy!” begint Sarah en al snel valt iedereen haar bij.
“Oké, oké…ik probeer het wel,” zeg ik onder luid gejoel van de rest.
Echt, ik heb allemaal kriebels in m’n buik, maar goed, ik heb nou al gezegd dat ik het zou doen.
Aarzelend sta ik op de ski’s.
“Kom op!! Daar gaan we!!” roept de rest me toe vanaf de speedboot.
Steeds sneller en sneller gaat de boot, terwijl ik blijf staan op de ski’s.
Ik blijf staan!
Wauw, dit is gááf!
Iedereen schreeuwt me enthousiast toe.
Overmoedig probeer ik terug te zwaaien, maar BAM, met een klap val ik in het water.
Proestend kom ik weer boven en zwem naar de speedboot, die ondertussen even is gestopt natuurlijk.
“Ahh Amy, haha waarom deed je dat nou? Het ging juist zo lekker!”
Ik haal lachend mijn schouders op.
“Je kan dan zeker ook wel surfen?” zegt Eric, terwijl hij een handdoek om me heen slaat.
“Surfen? Nee, ben je gek,” schrik ik.
“Echt niet? Zo, je bent er echt helemaal het type voor!” vind Roy.
Tori kucht overdreven.
“Ehm, ja jullie ook hoor,” grijns Roy naar Tori en Sarah.
“Amy, maar echt, dat ga ik je leren. Vanavond. Oké?”
“Ik weet niet…” ik blijf aarzelen.
Misschien is het wel hartstikke gaaf, maar…
“Kom op Amy, doen! Dan mag Roy het mij leren en Sarah vraagt het maar aan d’r surfdude van gisteren op het strand!”
Verbaasd kijk ik naar Sarah, die vuurrood wordt.
‘Wie? Vertel! Daar had je nog niks van gezegd”
Sarah draait er een beetje omheen, zonder me nou te vertellen wie of wat.
“Gisteren op de beachparty heeft ze de hele tijd staan dansen en kletsen met één of andere gozer…en ze vind m wel leuk!” brengt Tori me op de hoogte.
Ik lach, “Saar, wat leuk! Moet je doen hoor, voor vanavond vragen”
“Is dat een ja?” vraagt Eric me.
“Ja!” antwoord ik.

11
Die avond ben ik echt dóód zenuwachtig.
Eigenlijk weet ik niet, of het voor Eric is of voor het surfen!
Tori, Sarah, Tom (dé jongen van Sarah) en ik lopen richting het strand.
Stiekem zucht ik even, ik durf dit helemaal niet!
Daarbij zal ik ook nog wel duizend keer op m’n plaat gaan, in front of Eric!
Zo romantisch gewoon, zucht.
Eric en Roy staan ons al op te wachten.
“Shit! Hoe kom ik eigenlijk aan n surfboard?” vraag ik opeens verschrikt aan Eric.
“Je mag die van mij wel even lenen,” knipoogt hij.
Ik glimlach.
“In ruil…” vervolgt hij, “voor een date!”
Ik lach aarzelend en word knalrood.
“Nou?”
“Eh…ja!…ik bedoel…oké, is goed…” stotter ik.
Hij lacht lief.
“Nou kom op! Ik zou je leren surfen.”
Na 3 kwartier lukt het me eindelijk, om soort van te blijven staan.
Wauw, dit geeft zó’n kick!
Ik voel me helemaal vrij.
“Kom, dan gaan we even uitrusten.” Eric pakt m’n hand en we lopen naar onze handdoeken.
Ik trek mijn hand niet terug, zoals ik normaal doe als jongens mijn hand pakken.
Het voelt zo vertrouwd bij Eric, ik kan gewoon zijn zoals ik me voel, zonder dat hij er opmerkingen over heeft.
Zwijgend zitten we naast elkaar op mijn handdoek.
“Heb je hier altijd gewoond?” vraag ik ten slotte.
“Nee, ik woon eigenlijk in Spanje, maar 2 jaar geleden, moest mijn vader hierheen verhuizen voor z’n baan, voor 4 jaar.”
Ik knik begrijpend. “Vond je dat niet kut? Opeens al je vrienden en familie in Spanje achterlaten en naar…Hawaii!”
Hij haalt zijn schouders op. “In het begin natuurlijk wel, maar toen ik hier was, kreeg ik al snel nieuwe vrienden.”
“Chris?!” Ik kan er niks aan doen, maar mijn stem klinkt nogal spottend.
Eric merkt het ook.
“Chris is een hufter, oké? Ik had het over Roy enzo” zegt hij geïrriteerd.
Stilte.
“Sorry, ik…ik bedoelde het echt niet zo,” zeg ik na 5 minuten.
Hij zucht even en legt zijn hoofd in z’n nek.
Bang wacht ik af, is hij nou echt zó boos op me?!
Dan slaat hij een arm om me heen, “Het is al goed hoor meid, ik reageerde ook een beetje overdreven.”
Opgelucht haal ik adem en stiekem schuif ik nog een stukje dichter naar ‘m toe.
Hij aait over mijn haar en ik tintel helemaal!
“Maar waarom ga je dan wel met Chris om?”
Ik kan het toch niet laten om te vragen, ik móet het gewoon weten.
Eric zwijgt een poosje en ik ben bang dat hij me geen antwoord meer ga geven, maar opeens zegt hij:
“Ach, hij is de baas, hij heeft alle macht…hij kan zo de hele reputatie die ik hier heb opgebouwd in 2 jaar vernietigen…”
Nu zwijg ik, ik raak helemaal gefrustreerd hiervan!
Waarom vraag ik niet gewoon wat er aan de hand is?
Het is wel duidelijk, dat Chris niet zo lief is en dat Eric er meer, véél meer vanaf weet!
Ik raap al mijn moed bij elkaar, haal diep adem en vraag: “Wat is er met Chris en jou? Zijn jullie ergens bij betrokken ofzo? Wat is er dan precies aan de hand?”

12
Ik voel, dat ik hier niet over had moeten beginnen.
Eric verstijft en trekt zijn arm terug.
“Wat ben jíj slecht,” zegt hij ijskoud.
Ik knipper met mijn ogen.
“Wa…wat?”
“Hou je bek, trut!” schreeuwt hij opeens in m’n gezicht.
Ik voel me duizelig worden en doe m’n ogen dicht.
Waarom is hij zo boos om m’n vragen?
Wat voor reden heeft hij?
Eric schreeuwt verder.
“Zeggen dat het je spijt dat je erover begon en daarna erover door zeiken! Ik zei toch dat je je bek erover moest houden?”
“Eric, doe rustig, dit slaat nergens op, waarom doe je zo?”
“Oh, dus nou doe ik weer overdreven?”
Hij daagt me uit, maar ik kan hier geen ontkennend antwoord op geven.
Wanhopig zwijg ik, wat hem nóg bozer maak.
“Verdomme, Amy, je vertrouwt me niet hè? Zeg het dan! ‘Wat is er met Chris én jou’… Sjeetje Amy!…”
Nu ben ik ook woedend.
Hoe durft hij!
“Hou je bek man! Ik vertrouwde, vertrouwde ja, je wél, maar jij zit hier zelf zo omheen te draaien en alles, er is iets en dat weten we allebei, jij net zo goed als ik! En dan kan je me nou gaan afzeiken, maar dat is dan júist een teken dat jij en Chris allebei betrokken zijn bij iets!”
Ik moet even op adem komen.
Eric heft zijn arm, alsof hij me een klap wil geven.
Ik krimp angstig in elkaar, maar opeens laat hij zijn arm zakken.
“Je bent het nog niet eens waard Amy.” Zegt hij opeens ijzig kalm en gevoelloos.
“Ik vond je leuk, een lief meisje, maar blijkbaar heb ik me vergist…”
Zijn woorden doen me ontzéttend pijn…
De enige manier, die ik ken, om me sterk te houden, is hem terug kwetsen.
“Ik haat je Eric, donder op, ik hoef je nóóit meer te zien. Het ga je goed…of nee, toch maar niet”
Ik wil opspringen en weglopen maar Eric geeft me een duw, waardoor ik val.
Ik zie hem zijn surfboard pakken en weglopen.
Dan pas besef ik wat er is gebeurd.
Er is iets hélemaal fout gegaan.
Ik ben Eric er nog bij kwijtgeraakt ook!
Eric!
Tranen rollen over m’n wangen, steeds sneller en sneller.
Als hij slecht is, waarom zou hij me gisteren dan geholpen hebben op de beachparty?
Als hij goed is, waarom vertelt hij me dan niet wat er is?
Ik word gék van me gedachten…en Eric ben ik kwijt.

“Amy, waar zit je? Ik zag Eric voorbij hollen? Amy?”
Tori komt naar me toelopen.
Ze hoort me snikken.
“Amy! Lieverd! Waarom huil je? Wat is er gebeurd?”
Tori komt naast me zitten en slaat haar armen om me heen.
Zachtjes snikkend begin ik het te vertellen en ik zie Tori steeds verbaasder kijken.
“Oh God…” zegt ze, als ik klaar ben.“Hoe kan dat nou?”
Ik begin weer te huilen en ze streelt m’n rug.
“Rustig maar meisje, het is niet jouw schuld hoor, Eric draaide er inderdaad omheen…”
Dan pas zie ik, dat Roy er ook bij staat.
Een beetje ongemakkelijk kijkt hij naar Tori en mij.
Met een betraand gezicht kijk ik hem aarzelend aan.
Ook Tori kijkt hem vragend aan.
Hij zucht en zegt dan na 5 minuten: “Ik zal het jullie vertellen, ik heb geen andere keus…maar voor ik eraan begin, weet alsjeblieft dat iedereen door Chris wordt geïntimideerd, niemand kan er iets aan doen, dat het zo ver is gekomen, als nu. Ik niet, Eric niet, de rest niet…”
Nieuwsgierig kijken Tori en ik Roy aan en eindelijk, ein-de-lijk, horen we het schokkende verhaal over Chris.

13
“Chris had altijd een hele goede band met zijn vader.
Maar 4 jaar geleden, Chris was toen 14, verdween zijn vader.
Hij had al járen een relatie met een andere, veel jongere, vrouw en hij ging met haar samenwonen.
In ieder geval, Chris was woedend op zijn vader – en op zijn nieuwe vriendin - en heeft het hen nooit vergeven.
Zijn moeder redde het niet, ze moest alleen voor een inkomen zorgen en dan ook nog haar 4 kinderen opvoeden en alles.
Aangezien Chris de oudste was, moest hij ook het meeste doen in huis.
Zelfs een baantje zoeken, omdat ze veel te weinig geld hadden!
Chris ging zijn vader steeds meer en meer haten…”
Roy aarzelt even, alsof hij bedenkt of hij wel verder moet vertellen.
“En toen?” zegt Tori zachtjes.
Tori heeft nog steeds haar arm om me heen en ik moet weer aan Eric denken.
Roy vertelt verder.
“Een half jaar à jaar geleden kreeg Chris een brief van zijn vader…
Hij wou Chris weer ‘es zien en spreken enzo, dus nodigde zijn vader hem uit om een weekend bij hem en zijn vriendin te komen.
Chris weigerde, hij wou níks meer met zijn vader te maken hebben.
Het liefste zelfs vergeten dat die vent zijn vader was!
Dus schreef hij hem een – niet al te aardige – brief terug, met wat hij ervan vond.
Zijn vader was woedend toen hij de brief las en kwam hierheen om Chris gewoon te halen.
Wat er toen tussen hen voorgevallen is, dat weet ik écht niet, ik zweer het jullie.
Maar wel weet ik, dat toen Chris weer terug was, hij zijn vader en die z’n vriendin nóg meer haatte dan óóit te voren.
Ook zat Chris helemaal onder de blauwe plekken en striemen enzo…”
Weer zwijgt Roy.
Tori en ik proberen dit allemaal snel te verwerken, wat niet echt lukt…
“Mishandeld door zijn vader dus…” mompelt Tori.
“Ja…” Roy kucht en vervolgt zijn verhaal weer.
“Chris bedacht een plan om…om…zijn vader zeg maar…om te brengen…”
Ik slaak een kreet.
O God, nee! Heeft Chris iemand vermoord?
Zijn váder vermoord?
En..Eric..is hij daarbij betrokken?
Tori knijpt in mijn hand.
“ Maar Chris kon zijn plan niet zelf uitvoeren, dat was te gevaarlijk.
Dus schakelde hij Eric, Dave, mij en nog wat jongens in.
Eric en ik wilden niet, maar Chris dwong ons…op dezelfde manier waardoor Chris zijn vader dood wilde…
Uiteindelijk hadden we geen keus meer, dus we hielpen hem.
Chris’ vader is 2 maanden geleden….vermoord…”
Roy krijgt het laatste woord bijna niet over zijn lippen heen.
Tori slaat nou ook een arm om Roy heen, tranen rollen over zijn wangen.
Daar zitten we, met z’n drieën.
Ik huiver, maar Roy is nog steeds niet klaar met z’n verhaal.
“Hij wilt de vriendin van zijn vader…eh…ook niet in leven laten zeg maar…
Eric, Dave en ik moeten hem er weer bij helpen.
Gisteren met die ruzie…Chris weet dat Eric en ik er mee willen kappen.
Ik ben alleen bang weet je, bang dat we weer worden gedwongen…”
We huilen alledrie.
Dit is echt vreselijk!
Ik kan het gewoon niet geloven!

Sarah en Tom komen op ons afgelopen.
Die waren er ook nog!
Hoe lang zitten we hier al?
“We verzinnen er iets op. We moeten wel!” zegt Tori nog vlug, met een dikke stem van de tranen.
Ik probeer mijn tranen weg te slikken , wat niet lukt, en knik huilend.
“Wat is er met jullie aan de hand?” vraagt Sarah verbaasd.

14
Verslagen zitten Tom, Sarah, Tori, Roy en ik bij elkaar.
Iedereen zwijgt, op dit moment kán er gewoon niks gezegd worden…
Ik kan het gewoon niet geloven.
Ze hebben een moord gepleegd!
Eric heeft een moord gepleegd…
Eric! Ik moet naar hem toe!
“Roy…waar denk je dat Eric is?” vraag ik zachtjes.
Roy kijkt me aan.
“Ik denk dat ik al weet waar hij zit…een speciaal plekje waar wij allebei vaak heengaan, om na te denken enzo…”
Hij staat op en pakt mijn hand.
“Ik breng je er wel even.”
Dankbaar knijp ik in zijn hand.
We lopen het strand op, richting een paar rotsen.
Daarachter, is een prachtig plekje.
Het is wel duidelijk, dat daar normaal geen mensen komen.
Ik zie iemand in het zand zitten.
Roy gaat weer weg, maar ik heb het amper door.
“Eric…” ik begin meteen weer te huilen.
Eric draait zich om, kijkt verbaasd en daarna boos.
Hij gaat met zijn rug naar me toe staan.
“Wat zoek je hier? Kom je nog meer ruzie maken?” vraagt hij me nors.
“Eric…het spijt me zo…echt…ik…Roy heeft het verteld…alles verteld…Eric, echt het spijt me, doe nou niet zo!!”
De tranen blijven over m’n wangen stromen.
“Ik meende het toch niet! Ik…ik was gewoon boos dat jij boos op mij was…Maar ik haat je niet…echt niet, ik ben…ik ben verliefd op je!”
Verbaasd draait hij zich om en nu snap ik het pas.
Toen ik zei, dat ik verliefd op hem was, toen pas snapte ik het echt.
Ik ben verliefd op Eric en ik wil niet dat hem iets overkomt.
Maar Eric staat er nog steeds onbeweegbaar naar me te staren.
Hij blijft staan.
Het is wel duidelijk en verdrietig draai ik me om.
“Ik ga maar weer,” mompel ik.
Opeens pakt hij mijn arm vast. “Hoe moet je terug komen als je de weg niet weet?”
Ik kijk hem aan en hij trekt me naar zich toe.
“Meisje toch…Ik vergeef het je…jij mij ook? Ik hou nog steeds van je…Of nee, dat zeg ik fout. Ik hou nu nog veel meer van je!”
“Ik vergeef het je,” fluister ik.
We huilen nu allebei.
Hij drukt me stevig tegen zich aan en kroelt door mijn haar.
“Ik hou van je Amy…echt heel veel…en,” hij slikt moeilijk.
Ik maak me van hem los, zodat ik hem kan aankijken.
“En?” vraag ik zachtjes.
“Ik ga mezelf aangeven…”

15
Zwijgend lopen we hand in hand terug naar de anderen.
Als we daar zijn, gaan we stilletjes zitten.
Eric schraapt zijn keel.
“Roy, en de rest…ik heb besloten dat ik mezelf ga aangeven.”
Mocht het net nog doodstil zijn, nu breekt al het lawaai los.
“Je aangeven?? Ben je gek!”
“Wat dapper van je…”
“Wat voor straf zou je krijgen dan?”
“En wat als Roy nou niet wilt?”
“Wat gebeurt er dan met Chris?”
”Als ze je niet geloven, wat dan?”
“Straks vermoord Chris jou ook nog!”
“Effe koppen dicht allemaal!” schreeuwt Roy.
Meteen wordt het weer stil.
“Okey, dank je…Eric, ik ben het helemaal met je eens…We moeten onszelf aangeven.
Wat er met Chris gebeurt, zien we nog wel, bovendien…Eric en ik hebben bewijs zat!”
“Wanneer…wanneer gaan jullie naar de politie dan?” huilt Tori.
Eric en Roy kijken elkaar even aan.
Dan slaat Roy een arm om Tori heen en hij geeft haar een kus op haar voorhoofd.
“Morgen denk ik, zo snel mogelijk maar…”
De hele nacht blijven we bij elkaar zitten en praten, over al onze dromen en wat er morgen allemaal kan gebeuren.
Eric heeft zijn arm weer om me heen geslagen en langzaam val ik met mijn hoofd tegen zijn schouder in slaap.
De volgende ochtend word ik langzaam wakker.
Nee hè, ik ben helemaal stijf van die rare houding waarin ik heb geslapen!
Maar als ik zie dat Eric naast me ook “zit” te slapen, boeit het me geen ene ruk meer.
Ik ben zo bang voor wat er kan gebeuren.
Ik maak me zo zachtjes mogelijk van hem los en ga in de hotelkamer douchen en me helemaal opfrissen.
Als ik terugloop naar de anderen, zijn zij ook net wakker aan het worden.
“Goeiemorgen!” zeg ik.
Sarah glimlacht naar me en wrijft in haar ogen.
“Ah lekker, jij bent alweer helemaal klaar! Ik ga nu even douchen hoor!”
Ze loopt langs me, maar ik houd haar even tegen.
“Hoe is het met Tom?” vraag ik ondeugend.
Ik zie dat ze bloost.
“Hij is zó leuk,” zwijmelt ze.
Ik lach en Sarah loopt verder.

Aan het einde van de ochtend gaan Roy en Eric naar het politie bureau.
Ik geef Eric nog een knuffel en een kus.
Als ze weg zijn, gaan Tori, Sarah en ik maar richting het centrum.
Shoppen! Misschien worden onze gedachten dan wat afgeleid.
“Amy! Dit is echt hélemaal iets voor jou,” gilt Tori enthousiast.
(Zie je wat shoppen met je kan doen?!)
Ze houdt een lief zacht roze jurkje in haar handen.
“Ahh, echt mooi, lief en sexy, helemaal iets voor jou! Pas ‘m es?’’
Het jurkje is inderdaad ontzettend sexy en dus pas ik het.
Als ik het pashokje uitkom, staan Tori en Sarah me met open mond aan te kijken.
“Staat het zo afschuwelijk?” vraag ik onzeker, zelf vond ik het wel mooi…
“Wáát, nee, hij is zó, zó super sexy! Het staat je geweldig!” Sarah schreeuwt bijna.
Ook Tori knikt, “Je moet ‘m echt nemen!”
Ik lach, “Oké, ik doe het!”
Ik kijk op het prijskaartje en m’n gezicht betrekt.
“250 euro? Tweehondertenvijftig euro!?! Wie denken ze dat ik ben? Paris Hilton ofzo? Dat kan ik toch niet uitgeven aan één jurkje?”
Tori en Sarah kijken teleurgesteld.
“Hoeveel wou je er aan uitgeven?” vraagt Sarah.
“Ik weet niet…toch wel honderd euro minder…mínstens…”
Opeens begint Sarah keihard te lachen.
De tranen rollen over haar wangen.
“Kijk..kijk nog ‘es goed op het kaartje?”
Tori kijkt erop en begint ook te lachen.
“Echt jij weer Amy! Het is 50% korting!”
Ik kijk op het kaartje en begin nou ook een beetje te lachen.
Stom, stom, stom!
“Nou oké ik ga ‘m even afrekenen…”
Die 25 euro maakt niet zoveel uit.

’s Avonds blijven we in de stad wat eten in een klein gezellig restaurantje.
“Zullen we nog gaan stappen?” vraagt Sarah.
Maar Tori en ik hebben er weinig zin in, we kunnen nu echt niet meer wachten.
Hoe is het met Roy en Eric gegaan?
Dus gaan we weer terug naar het hotel.
Als we eraan komen zien we Chris.
“Kut!!” zeg ik bang. “Wat nu?”
“Doorlopen, we gaan toch naar ons hotel..” zegt Tori cool, maar haar stem bibbert een beetje.
Met onze hoofden omhoog lopen we gewoon door.
We lopen langs Chris, zonder dat hij iets zegt.
Opgelucht halen we alledrie adem en we willen het hotel binnengaan.
Maar opeens draait Chris zich naar ons toe.
“Hey meiden” zegt hij gevaarlijk.

16
“Doorlopen,” sist Tori.
Snel lopen we achter elkaar de deur door, maar opeens pakt Chris me vast.
Ik schrik me dood.
“Blijf van me af, man!” schreeuw ik.
Tori en Sarah lopen door.
Fuck, waarom laten ze me hier achter?
Horen ze me niet??
Ik raak bijna in paniek.
“Waarom doe je nou zo tegen me? Alsof ik niet weet dat je gek op me bent…”
Wanhopig probeer ik me los te rukken.
“Die eerste avond staarde je ook maar mooi naar me, of niet soms?”
“Ja, maar toen ik je van dichtbij zag en je je bek opendeed had ik daar al spijt van,” zeg ik gemeen.
Wat? Waar ben ik mee bezig? Ik, Stille Amy, die zoiets zegt?
Maar hij moet me met rust laten!
Ik probeer er niet aan te denken dat hij een moordenaar is…
“Amy, Amy je bent gevaarlijk bezig, weet je dat”
Ja, dat weet ik! Moordenaar! Laat me gaan!!
Ik raak nou echt in paniek.
“Wat heb je met Eric en Roy gedaan?”
“Hoe bedoel je? Wat zou ik daarmee moeten doen?”
“Vertel, kankerwijf, ik zag je wel met hen!”
Mijn hart bonst in m’n keel.
Ohh God, alstublieft help me!

“Laat haar los!!” hoor ik opeens een andere, donkere stem.
Eric!
“Ze mag zelf wel weten met wie ze omgaat…!”
Chris laat mij zo plotseling los, dat ik wankel.
Bang kijk ik naar Eric en Chris.
Waar is Roy eigenlijk?
“Verdomme, Eric…waar heb je de afgelopen 2 dagen gezeten??”
Chris klinkt kwaad, maar ik merk nog iets anders in zijn stem…Angst.
“Ik dacht dat je dat zo goed wist? Bij Amy,” zegt Eric kalm.
Chris geeft Eric een klap in zijn gezicht.
Eric blijft nog steeds rustig staan.
Hoe kan hij nou rustig blijven staan?
Hij weet toch hoe Chris is?
Chris lijkt er nog bozer van te worden, dat Eric zo rustig blijft.
“Luister, je weet het plan, toch? En je weet óók wat er gebeurt als je nou opeens rare dingen ga doen…”
“Chris, ik kap ermee, ik ben gewoon niet meer bang voor je, oké?”
“Niet oké!” Bezeten vliegt Chris op Eric af.
“ERIC!!!!”
Hulpeloos moet ik toezien, hoe Chris zijn mes pakt en het opheft om Eric neer te steken.
“ERIC!!!” gil ik weer.
Opeens gaat alles ontzéttend snel.
Er springen 5 mannen uit de bosjes en grijpen Chris.
Ook Roy springt te voor schijn en hij rent naar mij toe, samen met Eric.
“Wat…wat…”
Opeens wordt alles zwart.

17
Als ik mijn ogen weer open doe zie ik 6 bezorgde hoofden over me heen gebogen.
Ik schiet in de lach.
”Ehm, hey! Wat is er gebeurd?”
“Is ze bijgekomen?? Ja?”
“Sarah! Wat ben jij voor iemand? Ik praat toch,” plagend steek ik m’n tong uit.
“Je bent net flauwgevallen…” wijst Eric me terecht, “dus wij zijn bezorgd ja.”
Opeens herinner ik het me weer, Chris!
Ik word er even stil van.
“Sorry…,” ik kijk berouwvol.
“Is al goed joh,” glimlacht Sarah en Eric geeft me een kusje.
“Maar…Chris! Wat gebeurde er nou opeens allemaal? Hij wou je in elkaar slaan? En opeens al die mannen…”
“Eric en ik gingen dus naar de politie en we bedachten daar dus een plan.
We wisten gewoon dat Chris jullie zou lastig vallen…” zegt Roy.
“Oh,” zeg ik weinig intelligent, “maar…wat is jullie straf??”
Eric en Roy zijn even stil.
“Onze straf…nou…omdat we gemanipuleerd waren en we zelf ons hebben aangegeven én wij ‘alleen’ maar Chris en Dave informatie moesten geven…” Eric praat expres heel langzaam.
Dat zal wel een goed teken zijn, toch??
“…komt er een rechtszaak en worden we waarschijnlijk vrijgesproken!”
M’n mond valt open.
“Je…jullie…geen straf?”
“Waarschijnlijk niet”, Eric straalt.
Ik vlieg ‘m om zijn nek en begin spontaan weer te huilen.
Eric kust m’n tranen weg en fluistert zachtjes in m’n oor: “Dus nou kan je écht vakantie gaan vieren lieffie, geen tranen meer hè?”
Ik lach en knuffel hem bijna dood.
“Zullen we eerst maar gaan eten,” grijnst Tom, “door al die toestanden heb ik wel honger gekregen!”
Sarah is het er – natuurlijk – helemaal mee eens, net al de rest trouwens.
We lopen naar het stadje en ik ga even naast Sarah lopen.
“Nu kan het feesten op Hawaii echt beginnen!”
Sarah lacht, “Echt wel!!”

De rest van de vakantie is super!!
Surfen, chillen op het strand, uitgaan…en Eric…
Hawaii is echt in één woord geweldig.
Maar…er komt ook een eind aan.
De laatste dag die we nog met elkaar hebben, staan Eric en ik met onze armen om elkaar heen naar de zonsondergang te kijken.
“Je bent zó lief…en ik ga je zó missen…” zegt hij.
Ik geef hem een zoen.
“Ik jou ook…”
We kijken elkaar aan en zoenen.
Daarna lopen we langzaam terug.
“Zie ik je morgen ochtend nog even?” vraag ik hem.
Hij knikt. “Hoe laat vertrekken jullie?”
“Half 10 gaan we bij het hotel weg.”
“Oké…”
We blijven nog een half uur buiten staan, maar dan gaat hij echt.
“Dagg lief meisje van me, ik zie je morgen nog hè…”
Ik knik, de tranen staan me echt in mijn ogen.
Dan loop ik ook naar binnen.
Midden in de nacht schrik ik opeens wakker.
Ik hoorde iets, maar wat?
“Wat is dat?” Ik kijk naar Sarah en Tori, maar die slapen nog.
Snel schiet ik in m’n pyjama en kijk uit het raam.
Eric!!
Hij speelt op zijn gitaar en zingt:

“Baby i love you so,
Baby, i can’t live without you”

Een serenade!
Lachend hang ik half uit het raam.
Wat lief, wat leuk, wat romantisch!
Als hij klaar is, gooit hij iets omhoog en ik vang het.
Een roos…
In m’n pyjama ren ik het hotel uit, recht in Erics armen.
“Wat ontzettend lief van je!”
Hij lacht. “En jij bent ontzettend lief in je pyjama..kom mee ik heb een verassing voor je.”
“Nog één?!”
Hij geeft me een kusje.
We lopen het strand over, richting de rotsen.
Naar het plekje, waar we het hebben goedgemaakt.
Daar ligt een kleed en eromheen nog veel meer rozen.
“Ahh…Eric!”
“Heb je zin, om hier te slapen vannacht?” vraagt hij lief.
Ik knik, helemaal verrast door dit alles.

We hebben een geweldige nacht samen!
Als Eric uiteindelijk in slaap valt, blijf ik wakker.
Van deze nacht, wil ik genieten.
Morgen zit ik weer in Nederland, maar op dit moment ben ik nog even in Hawaii met de aller, allerliefste jongen die ik ken.
Ik draai me voorzichtig om in zijn armen en aai hem zachtjes.
“Slaap lekker lieffie…”
Dan val ook ik in slaap.


--- einde ---