..."Heb jij een droom?"...
"Heb jij een droom?"
Stomverbaasd kijk ik naar de vrouw naast me. Een al wat oudere vrouw, de tante van mijn vriendin, het was de eerste en waarschijnlijk de laatste keer dat ik haar zag. Verwachtingsvol kijkt ze me over een boek, 'De droomgever', aan.
"Of mag ik dat niet weten."
Alle dromen van de laatste tijd dringen zich naar boven. Verstikken mijn keel alsof ze er allemaal tegelijkertijd uit willen, de wereld in, hardop gezegd worden om te horen hoe ze klinken. Ze willen gehoord worden door anderen. Ze willen de kans krijgen waarheid te worden.
Ik glimlach. "Ik wil naar Engeland."
De woorden klinken goed, al zijn ze uitgesproken tegen een compleet vreemde, het wekt een soort trots in me op. Ja, ik heb een droom, een doel, iets waar ik alles voor over heb.
Ze knikt ernstig en kijkt me over de rand van haar bril aan. "Zo, naar Engeland en is dat de droom of slechts een deel van de droom?"
Het blijft me verbazen hoe goed ze me door heeft en hoe ze het zo geinteresseerd kan vragen terwijl ze me niet kent. "Een deel," geef ik toe, "maar een heel belangrijk deel."
PureHope, vrouw, 119 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende