Heimwee
Zondag ben ik voor het eerst wezen hardlopen met een collega met wie ik altijd al goed op kan schieten.. Het was zwaar maar ik was wel trots op mezelf dat ik dan eindelijk ook eens wat positiefs voor mezelf had gedaan ipv in de kroeg zitten & de ene na de andere kansloze mogool in m'n leven te laten..
Ik ben super gemotiveerd.. Ga morgen weer heb er zin in en voel me er heel goed bij!
Ik kan eigenlijk nog steeds niet uit over dit weekend.. Wat is zijn missie in godsnaam om me ineens te bellen.. En ook zomaar zonder reden en zonder (voor mij dan) duidelijke bedoeling.. Ik vroeg het gister nog een D hoe dat ineens zo kwam dat Timmy tegen hem zei "Laten we Kim bellen" ..D wist het ook niet en zei "Misschien had ie heimwee"
HEIMWEE?!? Dit maakt me aan de ene kant zo kwaad.. Ff serieus waar haalt ie het lef vandaan om heimwee te hebben.. Na alles wat ik hem verteld heb ..nadat ik mn hele hart al huilend op zijn schoot had uitgestort over hoeveel ik van hem hield .. En hij het vervolgens zo bij het vuilnis zette.. Alsof het allemaal niks betekende voor hem.. Heimwee ?! Alsof hij weet hoe dat voelt om iemand elke dag zo te missen dat je om de domste dingen in tranen uitbarst.. Ja ik zou anders ook niet weten wat z'n missie was het
Moet haast wel zoiets zijn.. Maar toch vind ik niet dat hij mee mag praten over heimwee.. Niet als het om ons gaat..
Andere kant.. Maakte m'n hart een sprongetje toen ik z'n stem hoorde.. En voelde ik me weer helemaal veilig en happy toen hij z'n hand door m'n haar haalde en me glimlachend aan keek..
Ennieweeeeee... Ik pieker te veel.. Er zijn al teveel slapeloze nachten aan hem verspild.. Wooosaaahhh
Morgen weer lekker hardlopen!
green-eYeS, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende