heimwee

Als ik de tijd kon terugdraaien, dan ging ik terug naar die fantastische avond.

We gingen samen voetbal kijken bij een vriendin. Daarna besloten we om nog een stapje te zetten.
We hadden beide wat gedronken en voelden ons fantastisch.

We gingen naar me thuis, bleven nog even in jouw auto.
Toen zocht je plots, heel onverwachts, toenadering. Ik verstijfde.
Natuurlijk wou ik niks liever dan er op ingaan. Jou vastnemen en verdrinken in dat zalig gelukkige gevoel.
Maar... wat zou het voor gevolgen hebben?
Zou ik alleen maar gekwetst worden?
Zou achteraf blijken dat je gewoon een zwak moment had?
Of wil je me duidelijk maken dat het voor jou ook allemaal moeilijk is?

Je hebt er geen idee van hoe hard ik mezelf heb moeten tegenhouden om niet op jouw aanrakingen in te gaan.
Misschien was ik er beter in meegegaan.
Jou laten blijken dat het voor mij nog niet voorbij is.
Zal het eigenlijk ooit voorbij zijn?

Het is echt angstaanjagend hoe graag je iemand kan zien. Enorm graag zien...
Hoe je hemel en aarde zou verzetten om bij die persoon te kunnen zijn...
Om hem gelukkig te maken.
Maar hoe zit dat bij jou? Is jouw liefde groot genoeg?
Ik zou het dolgraag willen geloven. Maar ik moet realistisch zijn.

Hoe sterk ik me ook hou en, echt waar, ervoor ga om volledig gelukkig te worden, toch kan ik het niet laten om jou in m'n gedachten toe te laten.
Dagelijks...
Telkens weer opnieuw...
Het is sterker dan mezelf...
Hoe kan ik jou ooit vergeten als je me zoveel moois geeft om te herinneren?
Hoe kan ik je loslaten als ik zo'n fantastisch gevoel van je krijg als we bij elkaar zijn?
Hoe kan ik verder gaan als je telkens weer opduikt in m'n leven?
Zal ik je ooit kunnen vergeten?

Ik zal onze herinneringen altijd koesteren...
Maar als ik eerlijk ben, héél eerlijk... Dan ben jij het enigste wat ik wil.
19 dec 2013 - bewerkt op 19 dec 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Lida
Lida, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende