Helemaal alleen.... Nouja, met de hulp van Anna

Lief dagboek,

Ik zit nu in mijn eentje op de bank. En voel me al de hele avond zo alleen. Niemand om je heen, die je snapt. Ook al doe ik nog zoveel pogingen om terug te komen in de bewoonde wereld. 1 klein ding kan me weer terug trekken naar het owh zo vertrouwde plekje. En iedereen die dan contact zoekt afkatten. Ik ben zo bang dat ik iedereen weg jaag met hoe ik doe. Dat ik straks echt helemaal alleen over blijft.
Afgelopen dagen loop ik telkens met het zelfde gevoel rond. Langzaam raak ik iedereeen kwijt. Ik wil dat niet. Maar op dit moment weet niemand hoe ik me echt voel. En ook al doe ik zo veel toenaderings pogingen. Ik wil niet als zeur over komen. Maar op dit moment ben ik dat wel. En heb ik het nodig. Maar niemand die echt luistert. Gisteren liet ik bestie een verhaal lezen. En ik hoop dat hij de link naar mij, naar hoe ik me voel zal snappen. Maar dat is natuurlijk niet het geval. Ik verwacht veel te veel van mensen. Dat als ik a doe zij snappen dat ik opzoek ben naar een weg die b mogelijk maakt. Maar dat is een gebaren taal voor hun. Die ik alleen snap in mijn hoofd. Maar ik wil weer het vertrouwde ouwde gevoel terug krijgen. Even dat ik me verhaal kwijt kan, en dat ik merk dat ze me geen zeur vinden.
Ik heb het zo nodig. Want ik zak weer steeds verder weg in mijn oude gewoontes. Het is wachten totdat ik weer beken dingen te doen die ik niet hoor te doen.
Ik las net het verhaaltje van Hannah dat ze zich te dik vindt... Ik zou een moord doen voor die 35 kilo. En iedereen zegt, dat niks eten zo een foute manier is om af te vallen. Ik geef Hannah 1 tip. Laat Anna niet in je hoofd toe want je komt niet van haar af. Hoe hard ik het ook elke keer probeer. Ze zorgt op heel veel manieren dat ik bij haar blijf. En dat ik steeds verder van mijn omgeving kom. Ik verlies elke keer stukje bij stukje vertrouwen bij mensen, vrienden, gezelligheid, levenslust. En wat krijg ik er voor terug...? De steun van Anna, een mooi dun lichaam. Maar dat is het. Het enige wat ik nog kan doen is slapen, aan eten denken, calorieeen tellen, een progamma maken zodat ik onder het eten uit kom, en depressief wordt, en jezelf op bepaalde manieren pijn doen waardoor je met een been vol sneeen loopt en de zomer er nu aan komt...
My life sucks.! En niemand die echt weet hoe ik me voel. Ik doe alles alleen. Zoals het hoort van Anna. Gelukkig 1 iemand die trots op me is.
En mensen denk niet dat ik Anna haat, want dat is niet het geval! Maar andere gun ik haar niet.


Tot morgen dagboek!

xxxxxx.