hellup! ik word gestalkt!!

Toen ik een aantal jaar geleden op een kinderkoor ging, was daar een zwaar autistisch meisje, R. We werden vriendinnen, maar al gauw spraken we elkaar niet meer toen ik verhuisde naar de andere kant van het stadje waar ik woonde. Nu sinds een jaar heb ik weer contact met haar, maar ik krijg ontzettend het idee dat R me stalkt! Ze hoorde dat ik met een meisje op een sport zit die ook een vriendin van haar is, en dus vond haar moeder het wel leuk als zij ook bij ons mee kon doen! Maar R zet zich helemaal niet in! De trainers, ik, D (die andere vriendin), haar moeder kunnen allemaal niet tot haar doordringen dat ze wat beter mee moet proberen te doen. Ik heb een handicap waardoor ik niet altijd met alles mee kan doen aan sport of eerder moet stoppen. Zodra ik dus aan de kant ga staan/zitten vind zij dat ze ook niet verder hoeft te rennen of zo. Dat was de eerste keer dat ik haar vervelend begon te vinden. Al gauw vond ze me op hyves en msn. Op hyves viel het me steeds vaker op dat ze mijn profielfoto na ging apen. Als ik bijvoorbeeld de eerste letter van mijn naam op een ouderwetse manier als profielfoto had dan had zij dat daarna ook van haar voorletter enz.! Ik kreeg ook minimaal eens per week een mailtje van haar of we een filmavondje of wat dan ook konden gaan doen. Ze begon me steeds meer te claimen en stond uiteindelijk een aantal keer per week voor de deur of hing aan de telefoon of ik iets leuks wilde gaan doen met haar. Tot overmaat van ramp kwam ze bij mij in de straat wonen en dan nog wel 3 huizen verderop!! Ik zag haar dus iedere dag en zij mij als we naar school gingen en zo. Als ze me op kwam halen voor sport, hadden we afgesproken dat ze om kwart voor 7 bij mij zou zijn. De eerste keer ging dat goed. De tweede keer ook nog. Maar de derde keer was ze 5 minuten te vroeg. Daarna 10 minuten en zo verder tot ze een keer een half uur te vroeg was. Ze staat dan in de gang bij mij beneden te wachten als ik boven moet omkleden. Ze komt half de trap op luid tikkend op deuren en zo en roept de hele tijd:'Ben je al bijna klaar??" Ik voelde me gewoon niet meer veilig in mijn eigen huis en voelde me een soort kinder oppas voor haar. Ik heb dus mijn ouders verteld dat ik het heel vervelend vond en zij verboden me verder contact met haar te hebben. Vanaf toen probeert die moeder mij te bellen, mailen die R's e-mail adres en zo in de hoop me te kunnen dwingen vrienden te zijn met R. Ik ben iemand die heel graag mensen helpt, maar dit ging me te ver. Ik voel me nu ongeloofelijk schuldig tegenover R, maar weet niet wat ik anders moet doen...
Heeft iemand tips voor mij? Ik zit namelijk nog steeds samen met haar op sport. En ik ben bang dat die moeder me op komt zoeken als we aan het trainen zijn of zo!! Help ik weet me echt even geen raad meer!!
verdrietig
05 aug 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Isilia
Isilia, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende