Helpen

Lief dagboek,

Gisterenavond, heb ik lang zitten bellen met een lieve vriendin.
Ik heb haar vertelt, dat ik me zorgen maakte om d'r.
Ik zat, en nu nog steeds wel een beetje er mee in mijn maag. Omdat zij gewoon zo verschrikkelijk veel mee heb gemaakt.
Toch snap ik haar gevoelens als geen ander! Ik heb het zelf ook allemaal mee gemaakt, en weet dus ook hoe het allemaal voelt. Ik kan begrijpen, dat zij niet thuis wilt zijn. Daarom maak ik altijd tijd voor haar, ookal moet ik dingen voor school doen, of voor weet ik wat allemaal. Het moet ook een keer afgelopen zijn daar. Zij kan zo niet verder maar haar ouders ook niet. Soms, heb ik het idee, dat ze een reactie proberen uit te lokken. ( Haar ouders dan, om haar boos te maken ) Wat ik gisteren al tegen haar zei is: Luister eens, je ouders hebben goeie kanten, en probeer dat zelf ook te accepteren. Ik heb haar vertelt, dat ik er altijd voor haar ben, en als me nodig heb ( Al is het midden in de nacht ) Dan ben ik er voor d'r

Liefs, Lisa