hemel
vroeger (eignelijk nog maar kort geleden) dagt ik altijd, het mag nog wel een poosje duren voordat God terug komt, ik wil nog zo graag trouwen ik wil zo graag nog kinderen krijgen ik wil nog een poos leven. maar nu denk ik laat God snel terug komen! en ons verlossen van de pijn en alles wat er op deze aarde gebeurt. hoelang hou ik het nog vol? en eline ik weet neit hoe zij zig voelt, zij praat zo weinig zij houd ook niet van praten, maar afentoe komt ze met een schreeuw om hulp, en mirjam ook. en wat moet ik dan zeggen als ze zig ellendig voelen en ook weg willen, wat moet ik dan in hemels naam zeggen?! zondag in de kerk, een heel mooie preek. het leek net ff of de domine mijn gedachte kon lezen. de preek ging over: Waarom? en dat geeft je dan zon zondag middag even moed, maar ik ben hem nu al weer vergeten. veel mensen in de kerk die proberen met je mee te leven, op de begrafenis ik hem nog nooit zoveel mensen gezien. maar tog ze snapen je niet, aleen een enkele van hem, een poosje gelden was Robin ook overleden, een jongen van 14, iedereen was er kapot van, maar aleen de mensen die hem egt kenden weten hoe het voelt, en nu heb je zelf iemand verloren en weet je het ook. maar om elke dag aan te horen: onbegrijpelijk hé? of, het klopt niet hé? zoals eline dat zegt, en somige mensen zeggen dat ook tegen mij, daarom is het vervelend om naar de kerk tegaan, ik ga naar de kerk om van god te horen en niet om elke keer van mensen aan te horen dat hun het onbegrijpelijk vinden, nee DUH, het is heel begrijpelijk nou goed?
please, laat de Hemel snel komen.
SGvon, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende