Hersenspinseltje enzo.

Ach ja, het is weer kerst hoor.
Sinterklaas heeft zijn hielen net gelicht en de straat wordt alweer versierd met lichtslangen, kerstballen en genoeg kerstkransjes om een weeshuis mee te voeden. Heel Nederland loopt als een kudde bijeengedreven schapen door de stad om maar zoveel mogelijk cadeaus in te slaan voor onder de kerstboom. Dat we dan toevallig voor die ene geheelonthouder een fles sterke drank kopen, voor die dyslecticus een boek dat zo dik als de bijbel en voor die persoon die altijd blut is een portemonnee, maakt ook niet zoveel uit. Ten eerste is het toch maar in de aanbieding gekocht en ten tweede durven ze toch niet te zeggen dat ze er geen hol aan vinden. Het is immers kerst en het móét en zál een gezellige avond worden, anders zwaait er wat.
Dan de kerstdagen zelf. Weken van tevoren is er al begonnen met plannen en dan is het eindelijk zover. Het aanrecht is afgeladen met gevulde kippen, kalkoenen, konijnen, waar je maar zin in hebt, en allerlei voor – en nagerechten. De familie druppelt langzaam maar zeker binnen en schuift maar meteen aan. Ook zij hebben hier absoluut geen zin in. Het straalt van hun hoofden af, terwijl ze niks zeggen. Toch word je geacht ze te vertellen dat je studie geweldig gaat, dat je minstens drie bijbaantjes hebt, dat je verwacht binnenkort de boel over te mogen nemen, dat je een kei van ’n vriend hebt en natúúrlijk heb je nog wel tijd om te ademen tussen de bedrijven door. Vertel ze vooral niet dat je van school getrapt bent, ontslagen bent en dat je vriend er vandoor is gegaan met een blond rondborstig mokkel, al weten ze het diep vanbinnen wel. De rest vertelt precíés hetzelfde. Je hoort de verhalen maar aan, al zullen ze heus wel merken dat het je allemaal niet kan schelen dat ze promotie gemaakt hebben of oma geworden zijn van een kind met een bolle kop. Ondertussen eten ze hun taaie kip op, slurpen een half gesmolten ijscoupe op en gaan weer weg. Ze wensen je nog een vrolijk kerstfeest en jij wenst hen hetzelfde, maar het zegt niks meer.
Al doe je niet mee aan al die commerciële onzin, de rest van je vriendenkring doet toch wel mee. If you can’t beat them, join them.
Dus stuur maar weer kerstkaarten aan mensen die je verder nooit ziet, waar je eigenlijk geen barst om geeft of die je grofweg niet mag, puur om ze een fijne kerst te wensen.
En bij deze: fijne kerst iedereen, for what it’s worth.