het begin

Ik zal maar bij het begin beginnen.

De eerste keer dat ik 'het' heb gedaan, was in de eerste. Ik was toen 12, bijna 13. Ik had toen hele stomme dingen gedaan. Zo had ik voor mijn gevoel twee vriendinnen bedrogen en het ergste van alles: ik had mezelf bedrogen. Het is zo stom dat ik er nu liever niet aan wil denken en ik durf het hier ook niet neer te zetten. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik op een gegeven moment door mijn eigen stomme kop helemaal de weg kwijt was. Ik was woedend op mezelf, ik voelde me verloren, verlaten en bedrogen. Ik wist niet hoe ik met deze gevoelens om moest gaan. Het had me volledig in mijn macht en ik kon het absoluut niet uiten. Ik had geen idee hoe ik het ooit goed moest maken. Niet alleen met die vriendinnen, maar ook met mezelf. Ik zou het me nooit kunnen vergeven en dat kan ik nu nog steeds niet. Op een dag zat ik alleen boven in de muziekkamer. Ik voelde me zo radeloos. Ik had een film opstaan, maar kon er niet naar kijken. Ik liep op en neer naar mijn kamer, ging toen weer naar beneden. Daar begon mijn vader op mij te schelden. Ik weet nu niet meer waarom (meestal is er geen reden voor), maar ik droop weer af naar boven zonder ook maar iets te kunnen zeggen. Ik ging weer naar de muziekkamer en ging weer verder naar de film kijken. Ik maakte mezelf echter helemaal gek. In plaats van mijn vader, liep mijn hoofd tegen mij te schelden. Ik wilde ervanaf zijn, ik wilde mezelf 'genezen'. Ik weet niet meer precies waarom, maar ik pakte de tekendoos van de muziekkamer en haalde er een zakmes uit. Ik klapte het open en zette twee sneetjes bovenop mijn arm. Wat er gebeurde, was voor mij magisch. Ik voelde me zo bevrijd en rustig. Ik had het gevoel dat ik het nu goed had gemaakt.

Achteraf besefte ik ergens wel dat wat ik had gedaan, niet helemaal juist was. Daarom verborg ik het ook goed. Toch ontdekte mijn vriendin het. Ze zag dat het niet zomaar was opengehaald. Ik kon echter helemaal niets zeggen. Ik was zo geschrokken van haar reactie dat ik mezelf beloofde het niet meer te doen. voor een deed ik het ook niet. Maar het gevoel bleef echter knagen. Het was zo prachtig gevoel. ergens aan het einde van de eerste voelde ik me weer heel erg rot. ik weet niet meer wat er toen was gebeurd, maar ik kraste heel me arm open. Het krassen begon ik ook vaker te doen. eerst was het om de twee weken, maar het gebeurde steeds vaker. naast het krassen begon ik mezelf ook te slaan. Ik sloeg met me hoofd tegen de muur, of ik pakte een hamer en sloeg mijn benen ermee blauw. Ik sloeg en kraste me vaak om me weer beter te voelen. Ik voel me vaak eenzaam, band en boos. Ik wilde niet dat anderen zegen hoe rot ik me voelde en door mezelf zo te beschadigen, kon ik vrolijk doen. na een tijdje greep ik vaker naar het mes. Eerst pakte ik telkens de stanleymes en legde het daarna terug. later pakte ik ik een mes uit de keuken. ik deed het vaak met verschillende voorwerpen meestal deed ik het eerst met een scheermes, maakte hem open met een schaar en op het laatst deed ik het met een mes om de wond dieper te maken.

In de zomers werden echt heel moeilijk. Ik kon de littekens en de wonden redelijk verbergen. ik droeg altijd lange mouwen sommige mensen vonden me raar omdat ik in lange mouwen liep. op school had ik niet veel vriendinnen en al helemaal geen close vrienden. me vader en mijn broer kijken niet naar mij om en als ze me zien, dan lopen ze alleen maar op me te schelden. mijn moeder zie ik eigenlijk alleen s'avonds, omdat ze druk is met werk.

als je meer wilt weten over mijn 'probleem' volg me maar. ik zal elke week proberen een verhaal te schijven hoe het ging tegen mij strijd tegen mezelf.