het begint zoo en eindigttt zoooo

Misschien had je het niet moeten zeggen, heel misschien had je haar moeten geloven
en moeten proberen van haar te houden. Misschien had je bij haar moeten blijven en moeten luisteren naar haar verdriet. Je kon het proberen, in ieder geval doen alsof je het probeerde.

Je hebt medelijden met haar, want hoe ze nu bezig is breekt je. Haar gezicht is lijkbleek en haar ogen rood van het huilen. Haar lippen zijn gedroogd van het praten en je krijgt opeens een neiging haar te omhelzen.. maar je doet het niet. Je weet dat het haar zal breken en daarom doe je het niet.
Ze doet een stap naar voren en pakt je beet, je hart vergaat van de pijn in haar ogen. Nog nooit in al je jaren heb je zoveel liefde gezien in de ogen van een meisje.
Ze is klein, breekbaar als glas. Je handen gaan naar haar gezicht en ze houdt je hand vast. Ze drukt zichzelf tegen je aan en snikt. Niet overdreven, maar rustig. Ze maakt af en toe schokkende bewegingen en je ziet hoe ze in elkaar zakt. Je pakt haar vast en schreeuwt dat ze zichzelf niet moeten laten gaan.
Je vindt haar niet meer zielig.. je haat jezelf eerder.

De takken van de bomen waaien niet meer en zelfs de hond is gestopt met blaffen. De vogels fluiten niet meer en heel even lijkt de wereld stil te staan.
Je kan het niet meer. Afscheid nemen is nooit iets voor je geweest, altijd was je gevlucht zonder een woord te zeggen. Maar zij was anders, ze was lief. Ze kon wel heel gemeen zijn als ze boos was, dan sloeg ze je zonder pardon in je gezicht. Maar ze maakte het altijd wel goed.. Ze was goed.
Je hebt het heel vaak gezegd tegen haar, ze zou opnieuw verliefd worden en liefde opnieuw tasten. Ze zou gelukkig worden als je zou gaan. Ze had nee gezegd en je gesmeekt om te blijven. Ze beloofde alles te doen wat je wilde, maar je wilde het niet.
Je rukt je zelf los van haar en draait om. Let goed op jezelf fluister je nog, net zo hard dat ze het nog kan horen en je loopt.. vol medelijden weg. Je hoort hoe ze achter je aan rent en vervolgens stopt. Je ziet hoe ze zichzelf op de grond laat vallen en je hoort hoe pijnvol ze huilt. Niet meer rustig, maar overdreven met haar handen tegen haar gezicht gedrukt. Nee gilt ze weer.
Afschuwelijk vind je dit.

Je draait je om en werpt een blik naar haar.. Ze ziet er gebroken uit, niet meer sterk als dat ze altijd was. Ze is uiteen gevallen en haar lieve witte gezicht zit onder de uitgelekte mascara. Ze staart je aan, in de hoop dat je naar haar toe gaat. Je loopt naar haar toe en tilt haar omhoog. Ik hou niet van je zeg je.
Ze rukt zichzelf los, en nu begin je haar weer te kennen. Ze duwt je weg en schreeuwt dat je altijd zo bent geweest. Een harteloos wezen. Ze schreeuwt dat ze je altijd kansen gaf en je ze nooit gebruikte. Ze schreeuwt dat je nooit van haar hebt gehouden en je knikt.. Wanneer ik weg ben hoef je geen kansen meer te geven fluister je. Je draait je om maar ze pakt je vast bij je arm.
Wanneer je weg bent.. zal ik dood gaan fluistert ze.
Wanneer ik blijf zal ik je vermoorden fluister je terug.
Ze schudt haar hoofd, nee schreeuwt ze. Ik hou van je, zeg dat je van mij houdt.
Je pakt haar hand vast en duwt haar weg , ze wankelt naar achteren , struikelt en valt op de grond.
Ga, fluistert ze. Ga en vermoord mij, vermoord onze dromen, onze hoop. Ga en verniel alles waar ik voor heb geleefd. Ga en verniel zonder pardon onze jaren.

GA EN VERMOORD ONZE LIEFDE.

Jouw liefde zal je bedoelen fluister je.
En je gaat.

Je drukt de kussen tegen je hoofd aan, je snikt.. Je hebt pijn omdat ze pijn heeft. Je telefoon blijft eindeloos rinkelen. Wanneer je opneemt hoor je hoe haar lieve stem smeekt maar je kan het niet. Sorry zeg je en hangt op. Ze houdt niet op met bellen, ze stuurt je 1000 smsjes. Ze kan je niet laten gaan zegt ze. Maar je weet beter. Ze zal het overleven, het zal pijn doen en heel lang zullen haar ogen je zoeken maar ze zal het overleven. Ze zal over je dromen en je naam schreeuwen in de nacht. Ze zal je opzoeken en 10 keer langs je huis rijden. Ze zal op de bel drukken en weg gaan en je opbellen met onbekend nummer en vervolgens naar je stem luisteren. Ze zal je af en toen bellen met haar eigen nummer en vragen hoe het gaat. Je zal zeggen dat het goed gaat en ze zal zuchten en weer over vroeger praten. Je zal het kort houden en ophangen. Ze zal elke nacht op je wachten en niet stoppen met van je te houden.

Jaren zullen er voorbij gaan en ze zal je vergeten, in ieder geval.. ze zal denken dat ze je is vergeten en ze zal opnieuw kunnen houden van het leven. Ze zal de wereld weer kunnen zien en voelen en iedere kleur en geur begrijpen. Ze zal geen vragen meer stellen over hoe en wat, want wanneer ze dat zal doen zal ze terug vallen in oude onderwerpen. Na een lange tijd zal je taboe worden voor haar.

Dan zal ze je tegen komen, gewoon op straat of wanneer ze aan het winkelen is. Ze zal je aan kijken en haar ogen weer naar de grond richten. Je zal naar haar glimlachen en wanneer je ziet dat ze niet terug lacht zal je het haar niet kwalijk nemen. Je zal het begrijpen.
Op een dag zal je horen dat ze is getrouwd en je zal doen alsof je erg blij bent voor haar.. Diep van binnen ben je dat ook, alleen de jaloezie zal opduiken en je zal een steek voelen op een plek van wat je dacht het al lang niet meer te hebben.

Dan zal je haar weer tegen komen wanneer je rond loopt in de park. Ze zal naar je glimlachen en wanneer je niet terug lacht zal ze het begrijpen.
Ze zal begrijpen wanneer ze liefde heeft gevonden dat je liefde niet genoeg was voor haar. Ze zal begrijpen dat je bent gegaan omdat je te slecht was voor haar. Ze zal het begrijpen en het je niet kwalijk nemen.

Je zal haar nooit vergeten en elke nacht weer met haar foto in slaap vallen. Je zal haar naam in de nacht schreeuwen en hopen .. hopen dat ze je ooit zal vergeven.. maar nooit zal vergeten.
Want misschien was je liefde te klein, maar ze was wel de ware voor je.

En wanneer je denkt haar te zijn vergeten.. zal je haar weer tegen komen.

Want jij bent zij en zij is jij.

En jij zal haar nooit vergeten...

Ik denk nog elke dag aan je....

Liefss Eddi