het even beu zijn

Gisteren was t weer zover...
Ik kreeg ruzie met mijn vriend,
Hij had allemaal kleine dingetjes..
Ik wilden een lippiercing, wat ik al een jaar wil, en vind t geen gezicht..
Hij zei:
Ik respecteer je om wat je draagt,
Ik respecteer je omdat je rookt,
Ik respecteer je omdat je "vetjes"hebt,
Ik respecteer je omdat je je alternatief kleed,
ik respecteer je pijntjes die je altijd hebt,
Ik respecteer je omdat je vloekt,
Ik respecteer je ookal moet ik je altijd ophalen en weg brengen, wat ik niet wil elke keer,

Als je me echt respecteert probeer je me niet te verbeteren, je zegt al die dingen niet..
Je kraakten me volledig af,Doet me pijn met al die onnozele dingen die je tegen me zegt.
Dat ik dik ben.. doet me zo zeer.. ik ben niet de dunste,
Ik mag niet lijnen, want als ik lijn steek ik me vinger in mijn keel, en ren ik constant naar de wc.
Dat weet je niet, maar tis wel gebeurd, en ik ging er kapot aan.
Dat jij zo tegen me doet, ik ging er kapot aan.. ik ging na buiten, lopen..

Ik liep over straat, tranen rolden over mijn gezicht, werd bijna aangereden omdat ik niet uit keek, ik kijk naar de lange saaie weg die ik nog moest gaan.
Me knie deed ontzettend veel pijn, hij was weer overbelast, t was koud, eenzaam, maar dat intereseerde me niet, ik wilden weg van jou, en een einde maken aan al die gedachtes die ronddwaalden in mijn hoofd.
Een vriendin smste me dat ik geen gekke dingen moest doen, en als ik er zo over dacht, ik haar moest bellen, maar dat wilden ik niet.. ik wilden weg, ver weg.
Ik belanden op mijn plekje, met die grote bloemen,
Ik vervloekte god, omdat hij me geen doel gaf in mijn leven, en tot nu toe alleen maar pijn heb gehad en het niet over ging..
Ik baalden dat ik een kut leven heb, een rot jeugd heb gehad, trauma's over heb gehouden, maar jij snapt dat niet.. en dat doet me pijn..
De kleinste dingen die ik wil, gun jij me niet, en je dreigt me met het uit te maken,
Ik hou van je, wil je niet kwijt.. maar je doet me zoveel pijn..
Op mijn plekje begon ik steeds harder te huilen, en de trein die voorbij kwam was zo verleidelijk,
Mijn papa belden: Waar ben je? Je zou al 2 uur terug naar Sharona gaan, en je bent er niet? wat is er?
Ik zei er is niks ik kom er zo aan, ik hing op, barstte in huilen uit.
Mijn papa was ongerust, ik wil hem dit niet aan doen.
Ik stuurde een smsje na jou: ik hoef geen stomme lippiercing meer...
Waarop hij stuurde, ik ben blij dat je mijn mening respecteert, ik wil je niet kwijt, ik hou veel van jou..
Maar ik respecteer je stomme mening niet, ik ben kwaad op je..
Je noemt me dik, je laat me een ander mens worden, ik wil niet veranderen..

Stop changing me!

Je denkt dat alles nu goed is, je hebt sorry gezegd voor al die dingen die je gezegd hebt, ik zei dat t laag was om daar allemaal over te beginnen.. ik hou van je, ik kan niks tegen je inbrengen, maar doe me geen pijn, anders breek ik je verdomme helemaal af...

Thankgod, heb ik goede vrienden, Johan, Danielle, Sharona, Omg dankje dat jullie bevriend met me willen zijn! I love you

Dankje pap en mam, dat jullie niks vragen als jullie zien dat er wat mis is met me..!