het grote loslaten is begonnen
We kunnen het niet meer. We drainen elkaar en komen persoonlijk geen stap meer vooruit. Allebei niet.
En daarmee begint voor mij het grote loslaten, alles laat ik achter wat me lief is behalve mn prachtige kinderen. Sharona heeft mede bepaald dat we weer terug gaan naar langedijk. Na mn avondwandeling langs de dijk hier ben ik het daar eigenlijk totaal niet mee eens. Helaas is er geen andere optie,ik krijg hier geen huis. Zo simpel ligt het.
Dus we gaan van nul af aan beginnen in langedijk, Sharona,Kaighden en ik,met zn drietjes.En dat gaan we redden ook. Ondanks dat ik den helder verschrikkelijk ga missen. Zo veel rust,dat is precies waar ikontzettend behoefte aan heb. Het liefst zou ik ergens in de middle of nergens gaan wonen,voor mezelf.....Maar ja, mn 2 kanjers gaan voor alles en iedereen.
Misschien nog even een weekje eruit naar noorwegen, daar de rust zoeken.
En dan de rust in mezelf vinden,de veiligheid in mezelf vinden, de vrede in mezelf vinden, zen raken met mij. Dat wat weet ik hoeveel mensen altijd al in mij vonden, daar heb ik nu behoefte aan. Ik wil niet meer sterk zijn. Ik wil mogen breken en als een klein meisje opgekruld tegen iemand aan hangen die me troost. Mezelf toestaan om te breken. En gebroken ben ik, al een week. En het is goed. Alleen is het jammer dat er dan niemand staat om je te helpen/steunen/een schop onder je reet te geven. Maar nog even en dan kan ik dat zelf. Ik ga hier sterker van worden, op een andere manier. Ik weet dat ik dit kan ook alis het het moeilijkste dat ik ooit heb gedaan. Het komt goed, het gaat goed.
het is goed zo.
rush, vrouw, 43 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende