het is mijn huis, ik woon er...

Ik kan dit huis alleen betalen, ik moet wel op mn centen letten maar t kan.....

Maar met mij hoofd kan ik het denk ik niet aan...
Nu zegt iedereen dat ik de hele boel gewoon anders moet neerzetten... Maar ik betwijfel of dat werkt....

Ik trek t niet.... Ik blijf volhouden in de hoop dat er een dag komt dat ik het normaal vind om daar alleen te zijn, maar die gaat voorlopig niet komen.....

Heb haar kussen van haar kant van t bed gehaald, ik hoopte dat t dan minder leek dat daar iemand hoort te liggen, maar geen verschil...

Ik vind dat huis niet leuk meer,... We gingen er samen wonen omdat we allebei na onze vorige relaties allebei weer bij onze ouders terecht waren gekomen..... We waren zo gek op elkaar, dat we dit huis zagen en meteen erachteraan gingen...

Samen opnieuw beginnen......... Na alle ellende die ik gehad had, maakte v allemaal weer goed..... Tot 3 weken geleden,..... Toen gooide ze me weer terug de vijver in. En laat me alleen achter in t huis waarvan we dachten dat t de eerste stap naar onze toekomst samen was....

Niet dus, t is nu een bodemloze put vol herinneringen....

Ik voel me niet eens lekker in mn eigen huis.... En toch moet ik er zijn, het is mijn huis, ik woon er...

Ik wil er zo snel mogelijk weg......
03 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Mr Happy
Mr Happy, man, 48 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende