het is uit * +gedichtje*

de titel zegt het al... in eerste instantie ging het goed gisteravond... maarja dat was in eerste instantie... klinkt misschien heel maf, vind ik van wel, maar we zijn in "overleg" eruit gekomen dat het beter is voor beiden... we hebben ruzie om de kleinste dingetjes, hij heeft eerlijk gezegd dat hij soms van me houd en andere keren niet... helaas komen die andere keren het meest voor... Hij komt zo nog een aantal spullen halen die hij hier had liggen, wat kleding, paar leesboeken en ik had nog een schilderij van hem gekregen dat in bali van hem gemaakt was... was speciaal voor mij gemaakt, maar ik kan er simpelweg niet naar kijken... Ik heb hem zo gemist toen op die vakantie... toen was alles nog goed, fijn, konden alles met elkaar doen... alles over elkaar zeggen... ik miste die dingen al een poosje... het leuke was er al vanaf, maar ik wilde hem niet kwijt... het is zo'n schat voor me geweest, hij weet dingen van me die ik nog nooit aan iemand heb verteld, gewoon uit puur vertrouwen. Hij heeft die welliswaar wel doorgeluld, maar was beter achteraf... ok had er nachtmerries over enzo... nou ben ik daar vanaf doordat mn ma me naar de zielenknijper stuurde (ik heb niks tegen die gasten hoor, zijn hartstikke aardig, maar t blijven zielenknijpers die psychiaters) ik zit nu te smse met die andere gozer... hij is zo lief nu.. informeren hoe het gaat en of hij niet langs moet komen om me te troosten... maar dat kan ik nu niet aan... en hij is op vakantie, ik wil m niet bij zn vakantie en vrienden wegsjorre omdat ik zogenaamd zo zielig ben... ik overleef het wel weer... desnoods zonder hem, ik heb mn vrienden ook nog, vrienden die altijd voor me klaarstaan... gister had ik ze gesmsd dat het uit was, gelijk smsden ze terug of ze niet langs moesten komen en of ik misschien bij hun wilde slapen ofzo... het klonk verleidelijk, maar toch maar niet gedaan... life goes on... moet er mee leren leven en dat kan ik niet door zielig te gaan zitten doen... sorry als jullie vnden dat ik erg streng ben voor mezelf, maar dit is mijn manier van overleven, en dat heeft me al meerdere malen op de benen laten staan.. anders was ik hier waarschijnlijk niet meer... lag ik allang ergens op een kerkhof weg te rotten.. nou moet ik eerlijk zijn dat ik het al een aantal keer geprobeerd heb, me van mn eigen leven te beroven, maar het was niet gelukt. Nu wil ik dat niet meer... hou nu meer rekening met mn omgeving, vrienden enzo... Dankzij hun weet ik dat mensen me wel gaan missen, ik geloofde eerder het tegendeel.....
Ik wou dat ik nu op de trein kon stappen naar die gozer toe.. hij zit in ermelo en er schijnt plek vrij te zijn voor me, niet dat ik zo groot ben met mn 1.60 maar toch, ik lig vaak heel uitgebreid. maar ik ga niet... dan geef ik weet toe aan dat zielig doen van mij... daar wil ik vanaf, anders overleef ik nooit...



I feel lonely
I feel scared
Alone in this big spooky house
standing in a big spooky street

I feel lonely
I feel scared
lonely in this bed
cold as ice

I feel lonely
I feel scared
scared for the things that might come
scared for the future that dissapeared

I feel lonely
I feel scared
lonely enough to be scared...