Het is zo ver

Het gaat gebeuren, ik ga weer op mezelf wonen. Sinds september woon ik weer thuis. Ik wilde direct al weer weg maar de gelegenheid was er niet voor, ik zat niet goed genoeg in mijn vel, het was het moment niet. Nu ben ik er klaar voor en vallen dingen op z'n plek.

Ik ben deze plek ontgroeit, ik ben de mensen genaamd mijn ouders ontgroeit. Er is een reële kans dat ze gaan scheiden en voor die bom ontploft moet ik al lang weg zijn en mijn eigen plekje gevonden hebben want anders heb ik niets meer. Bovendien, als ik weg ben zal ik het leed ook niet zien. Het is weglopen voor problemen maar het is nu mijn tijd.

Ik had eerst genoeg aan mijn hoofd om niet weg te kunnen. Alles is wel opgelost, ik ben mensen die mij de energie niet waard zijn los aan het laten en zo komt er ineens ruimte vrij voor mezelf. Gek hè? Vond ik ook niet.

Ik ben komende 3 weken ook weg van huis, misschien zet ik wel lekker mijn mobiel uit. Heerlijk. Ik voel me niet alleen want ik ben niet alleen maar ik ben wel graag op mezelf. Full focus, lekker praktisch bezig uit mijn hoofd.

11 jun 2018 - meld ongepast verhaal

Myrae, vrouw, 27 jaar

O 20 mei 2018 Hannes
O 18 mei 2018 Ik mag er zijn.
O 06 mei 2018 Balans
O 03 mei 2018 Leven na executie
O 22 apr 2018 DM slide
O 25 mrt 2018 Iets met tolerantie
O 16 mrt 2018 _-_-_-_-
O 11 mrt 2018 Ik wil het gewoon niet ( 1 )
O 05 mrt 2018 Een stap in de psychotherapie ( 1 )
O 28 feb 2018 Reden na gebeurtenis
O 22 feb 2018 Zelfmoordpoging
O 19 feb 2018 Het eind van het begin en omgekeerd
O 16 feb 2018 Pinky promise ( 1 )
O 14 feb 2018 Wat moet ik toch kiezen
O 12 feb 2018 >><<

vorige volgende