Het kind in me ontdekken

Ik ben iemand die vooral heel serieus is: Meestal hard aan het werk, bezig met geld verdienen. Oog op de toekomst. Toen ik jong was, had ik altijd al het gevoel dat ik geestelijk veel serieuzer en volwassener was dan mijn leeftijdsgenoten.

Soms wilde ik best dat ik eens wat minder serieus was. Wat minder hard aan het werk. Maar er was altijd wel iets om voor te gaan: een prachtige reis naar Amerika, een koophuisje (euh, nog steeds niet gelukt), een x-aantal bezoekers op mijn site, een x-bedrag op mijn spaarrekening. Doel, na doel, na doel.

Mijn vriend is daarin heel anders. En het is juist iets waarin we elkaar erg aanvullen. Ik leer hem om meer naar de toekomst te kijken. Hij leert mij om meer het kind in me te ontdekken. En om te genieten, te lachen. Niet alles zo serieus te nemen.

Eén van de mooiste herinneringen die ik heb, is hoe ik ontzettend verdrietig was toen ik een grote, mogelijke freelance klus nét niet kreeg. Ik had op dat moment geen werk, en nauwelijks meer geld en ik had zó gehoopt deze opdracht binnen te halen. Er zaten daarnaast veel frustraties bij me, van een netwerkgroep die vooral misbruik van me maakte. En ik zag het gewoon allemaal even niet meer.
Mijn vriend bezorgde me de slappe lach, door met wat teddyberen een heel toneelstukje op te voeren. Allemaal met een eigen stemmetje. Het is zo kinderlijk, maar tegelijkertijd ook zo fijn.

Iets anders waar ik intens van kan genieten, is van het Lego bouwen. Iets dat ik als kind al veel deed, maar waarvoor ik mezelf op een gegeven moment 'te oud' vond. Maar wat een enorm fijne vorm van ontspannen is het na een stressvolle dag. En hoe gaaf is het om mijn creativiteit eens op een andere manier te gebruiken.

Ik heb de laatste tijd ook echt wat geweldige internationale contacten opgedaan. Het maakt social media opeens veel leuker dan dat ik het altijd heb gevonden. Of je bouwwerk nou mooi is of niet, mensen doen zo enorm lief tegen elkaar. Elk niveau is welkom. Of je nou een set bouwt, zelf iets maakt. het maakt allemaal niet uit. De mensen zijn zo enorm lief tegen elkaar.
Wil je weten hoe iemand iets heeft gebouwd? Ze vertellen het je met liefde.


Mooie is dat er ook altijd wat te leren valt. Ik begon met kleine scenes met minifigures, maar ben inmiddels ook meer en meer bezig met het bouwen van karakters. Ook mozaïekjes blijf ik leuk vinden En sinds kort probeer ik ook de technische kant van Lego te begrijpen. Iets laten bewegen, met een motortje.

Ben ik even niet zo creatief, of wil ik meer leren? Dan zet ik een set in elkaar. Het is zo enorm veelzijdig. Alles kan.

En vooral: ik voel me toch wat meer kind. Even geen serieuze ondernemer die deadlines moet halen. Even weg uit de waan van de dag. Maar gewoon, genieten met wat plastic blokjes. En ook: heel vaak genieten samen met mijn vriend van deze blokjes. Omdat het er ook voor zorgt dat de band tussen ons mooier en sterker wordt.

Dat is fijn.